دلایل برتری استقلال خوزستان مقابل ذوب آهن اصفهان

محسن بابادی – کارشناس ورزشی پرتو جنوب

در بازی استقلال خوزستان مقابل ذوب آهن، از پیش می دانستیم که تیم میهمان، روی شوتزنی از پشت محوطه، ارسال و پرتاب اوت از کناره ها برنامه داشته و اکثر این توپ ها را توسط سرزنی مهاجمینش تبدیل به گل یا موقعیت خطرناک روی دروازه حریفان می کند. از طرفی بازیکنان تأثیرگذاری همچون آرش قادری، امید لطیفی و احسان پهلوان در اختیار دارد که در صورت عدم مهار، می توانند برای هر حریفی مشکل ساز شوند.

تیم ذوب آهن باتوجه به تساوی های زیاد در این فصل خصوصا ۵ بازی اخیرش، بدون تردید به دنبال کسب ۳ امتیاز در اهواز اما در لوای یک بازی محتاطانه با اولویت گل نخوردن بود. به همین دلیل با دستکم گرفتن استقلال خوزستان که این تیم را خطری بالقوه نمی دید و برای نیمه دوم برنامه داشت، در نیمه نخست آنچنان پرفروغ ظاهر نشد. ضمن آنکه آبی پوشان دیار کارون پس از چندین هفته ناکامی، با انگیزه فراوان به دنبال کسب پیروزی بودند. چرا که از ۹ بازی اخیرشان در لیگ و جام حذفی تنها دو تساوی ناامید کننده کسب کرده بودند.

به این خاطر دو تیم شناخت خوبی از شرایط هم داشتند و تدابیر یکدیگر را خنثی کرده و خصوصا استقلال خوزستان ضمن ایجاد سه موقعیت گلزنی در نیمه نخست و تنها اجازه خلق یک موقعیت به حریف، بازیکنان یاد شده را به خوبی کنترل کرد، به گونه ای که احسان پهلوان ناکارآمد شده بود و اوایل نیمه دوم تعویض شد. از طرفی در تمام طول این مسابقه بازیکنانی همچون پویا مختاری، رنگرز جدی و علی اسلامی بازی خوبی مقابل رقیب به نمایش گذاشته و توانستند خطرات مکرری را هم ایجاد کنند. اما شایان مصلح نیز همچون احساس پهلوان در این بازی اصلا نتوانست مقابل شاگردان خلیفه اصل حرفی برای گفتن داشته باشد.

در نیمه نخست تیم اهوازی مانع سانتر و شوتزنی های ذوب آهن شد و خود نیز به اشتباه تاکتیک ارسال به روی دروازه این تیم را انتخاب کرد. غافل از اینکه میانگین قدی مدافعین این تیم بالا بود و گلزنی از این طریق سخت به نظر می رسید. در نیمه نخست شاهد شوتزنی های بی هدف و کم دقت بوحمدان، زواری و حجت احمدی در چند مورد بودیم تا اینکه بالاخره در ثانیه های پایانی نیمه نخست در حالی که ذوب آهن بازی را تمام شده می دانست و مدیریت بازی را به فراموشی سپرده بود، حمید بوحمدان باتجربه، با یک پاس طولی بلند از زمین خودی به عمق و پشت مدافعین ذوب آهن و فرار همزمان حجت احمدی از میان مدافعین و کنترل و هدایت توپ به سمت راست و ضربه ای دقیق توسط وی، قفل دروازه یاران دیار نقش جهان باز شد. پاس گلی که از خود گل زیباتر به نظر می رسید و کاری کرد که تیم دیار زاینده رود پس از سه هفته گل نخوردن، بالاخره دروازه اش باز شود.

در آغاز نیمه دوم نیز، این تیم استقلال خوزستان بود که هنوز میل به گلزنی جهت نجات خویش از شرایط بحرانی و ته جدولی شدن را داشت تا با اینکه بر اثر فشار مهاجمینش و اشتباه محمد مرتضوی در خط دفاعی ذوب آهن، توپ جلوی پای امیرحسین جلالی وند قرار گرفت و وی قدر این موقعیت را به خوبی دانست و با یک ضربه دقیق به گوشه سمت راست دروازه، گل دوم تیمش را در دقیقه ۴۸ به ثمر رساند تا ثابت کند دیگر می توان از وی به عنوان یک بازیکن ثابت در ترکیب تیم استفاده کرد. استقلال خوزستان که گاها در دقایق انتهایی نیمه نخست و دقایق ابتدایی نیمه دوم گل دریافت می کرد و معمولا هم نمی توانست جبران کند، اکنون دست پیش را گرفت که پس نیفتد، اما ایراد بسیار بزرگی که داشت این بود که پس از این گل تا دقیقه ۹۳ بمدت ۴۵ دقیقه در لاک دفاعی فرو رفت و کاملا عقب کشید و انگیزه ای برای حمله کردن نداشت و اختیار عمل را به دست ذوب آهن سپرد و همین بازی محتاطانه زودتر از موعد، سبب خلق موقعیت های خطرناکی روی دروازه اش شد. به گونه ای که تیم میهمان از همان نقاط قوتش که نقطه ضعف همیشگی استقلال خوزستان در بازی های گذشته نیز بود بهره برد و چند بار در آستانه گلزنی قرار گرفت.

در حقیقت بازیکنان استقلال خوزستان پس از دو گل اشباع شده و بازی را تمام شده دانسته و همه چیز را به حال خود رها کرده و اجازه دادند بازیکنان تأثیرگذاری همچون پویا مختاری و رنگرز جدی با ارسال های مکرر از چپ راست خط دفاعی میزبان خطرساز شوند. از طرفی دیگر ایراد همیشگی استقلال خوزستان که دفع توپ‌های بی هدف پشت محوطه جریمه بود، سبب ایجاد موقعیت های شوتزنی فراوانی توسط بازیکنان شوتزن حریف خصوصا امید لطیفی و آرش قنبری شد. در اکثر توپ های ارسالی روی دروازه شاگردان خلیفه اصل، سرها را بازیکنان میهمان زدند و در دقایق انتهایی نیمه دوم نیز استقلال خوزستان در جهت مدیریت بازی، حفظ نتیجه و کنترل فشار تیم حریف تعویض های خوبی انجام داد.

اما در واقع در نیمه دوم و پس از به ثمر رساندن گل دوم، بازی را رها کرد و بخواهیم صادقانه بگوییم، اصطلاحا وا داد و این خطرناک ترین اتفاق برای یک تیم است که حدودا ۴۵ دقیقه تمرکزش را از دست داده و ذوق زده تنها دلخوش به گل های زده باشد و پیشاپیش کار را تمام شده بداند. اما تیم خوب اهوازی مزد تلاش و دوندگی نیمه اول، جنگندگی، حفظ تمرکز و انگیزه خود تا دقیقه ۴۸ را گرفت ولی پس از آن بسیار خطرناک و ریسکی بازی کرد و پس از دادن اختیار عمل به دست حریف، بارها خود را در آستانه دریافت گل قرار داد و چه بسا اگر گل زودهنگامی در نیمه دوم دریافت می‌کرد، ممکن بود اکنون سه امتیاز واریزی در حسابشان نباشد و حسرت بخورند چرا این گونه عقب نشینی زودهنگام داشته و به ذوب آهن اجازه دادند از نقاط قوت خودش نهایت بهره را ببرد.

اما یک نکته به مدیران این تیم یادآور شوم که اگر پنجره نقل و انتقالات این تیم باز نشده یا دیر باز شود، باتوجه به فشردگی و فرسایشی شدن مسابقات در نیم فصل دوم و امکان آسیب دیدگی یکی دو بازیکن، کار برای این تیم بسیار دشوار و جمع نشدنی خواهد شد. اگر از الان به فکر مشکلات مالی نباشند هم که قوز بالاقوز شده و حتی امکان سقوط به لیگ دسته یک تهدیدشان می کند.