پافشاری برخی مردم بر وعده گیری از داوطلبان، عامل موفقیت فریب بافان و تضعیف جایگاه رفیع قانونگذاران!
درخواست های غیر قابل انجام و مطالبات اکثرا نافرجام، توسط ساکنان از داوطلبان، نمایندگان و قانونگذاران، آنهم برای پیگیری و اقداماتی خارج از حیطه ی رسمی و وظیفه ی وکیلان. دنبال نمودن فعالیت هایی غیر مرتبط با شئون نمایندگی، مخالف با ضوابط تقنینی و متضاد با جایگاه وکالت های جزئی و کلی و دخالت بیجای بعضی از همین خودشیفتگان در وظایف و ماموریت های سایر قوای لشکری، کشوری و ملّی کارگزاران.
تبدیل صحنه ی انتخاباتی، برنامه ی مناظراتی و عرصه ی رقابتی به بافتنگاهی از انواع و اقسام وعده و وعیدهای رنگارنگِ صورتی، سَرِکاری و دروغ های بزرگ و کوچک در زمینه های «راه» و «خانه»سازی، رفع سریع معضل بیکاری، افرایش حقوق و مزایای کارگری، کارمندی و اقشار پایین دستی، مخصوصا جوانان، نخبگان و فارغ التحصیلان. تجاوزِ آشکار به ماموریت، مسئولیت و مدیریت سایر نهادها، ارگان ها و پایگاه های نامربوط به موضوع قانونگذاری، معرکه گیری جهت ارتقای مثلا یک روستا و دهستان به «شهرستان» و یا منطقه ی کوچکِ قومی و قبیله ای به استان و حتی تلاش برای تفکیک سازی و تجزیه طلبی به سَبک و سیاق دشمنان!
و در نهایت ترسیم دنیایی رؤیایی، بهشتی آرمانی و دوختن زمین، زمان و آسمان در صورت رأی آوری و پوشیدن لباس «نوکران»! و «نمایندگان» و راهیابی به ساختمان مثلثی شکل در میدان بهارستان و یا کاخ گلستانِ تهران! و اَمثال این و آن، بخشی از مصیبت و معصیت هایی است که با کمال تاسف، طی دوره های قبل تا همین الان، از جانب برخی «شامورتی بازان» و «فریبکاران» آغاز و موجبات ناامیدیِ بسیاری از همیشه حاضران پای صندوق و رأی سازان را فراهم نموده است. با عنایت به انتخابات مهمِ پیش رو و لزوم هوشیاری بیش از قبلِ همشهریان و هموطنان نسبت به شناخت «شعوری»ها از «شعاری»ها، مواردی را تقدیم می نماییم.
*یکم)-* وقتی کسانی خود را برای انجام ماموریت و یا ایفای مسئولیتی جزئی و کلی، بویژه مدیریت های کلان، آماده نموده، تصمیم دارند لباس نوکری و نمایندگی از آحاد مختلف جامعه را بر تن کرده و در وظیفه ی ملی و عمومیِ مورد نظر ایفای نقش نمایند، بایستی هم توجه داشته باشند به همان تعدادی که از مردم رأی می گیرند و به تعبیری رساتر همان میزانی که پای صندوق آرایی، چه در حوزه ی انتخابی و چه کشوری، حاضر می شوند، بار امانت را بر دوش گرفته و قطعا در قبال تمام حرف، جمله و کلماتی که بر زبان جاری نموده، قول و قرارهایی که زیر بارش رفته، وعده هایی که به اشخاص، انجمن و ارباب جمعی داده، نزد وجدان های انسانی در همین دنیا و عندالمیزان و یوم الحشر در روز جزا، قطعا و یقینا مورد پرسش مطالبه گرانه و بازخواست سختگیرانه قرار خواهند گرفت، حتی اگر هنگام بیان مطلب، قصدی برای فریب و دروغگویی نداشته و از روی ناآگاهی وعده ای داده که قدرت انجامش را نداشته است!.
*دوم)-* اینکه بعنوان مثال، فردی در ایام عرضه نمودن خود برای رفتن به خانه ی ملت و پوشیدن ردای وکالت، علی رغم تمام توصیه ی مدیران دولت و تاکیدات مکرر ولایت، بدون در نظر گرفتن خسارات مادی و معنوی به پیکره ی حاکمیت و حکومت، صرفا اما برای راهیابی به این جایگاه پُرامانت و ارضای نفسانیات و قدرتِ خود و اطرافیان و حامیانِ پُرشهوت!، حاضر شود قولی را مطرح نماید که نه تنها با اصول نمایندگی همخوانی ندارد بلکه حتی اخلاقا، قانونا و صریحا مخالف با این شئونات باشد، چیزی غیر از فریب افکار عمومی، دستبرد آشکار به امید و آرزوی ملت و تخریب پایه های امنیت جانی، مالی و آبروییِ ۹۰ میلیون انسان مؤمن و منتظر برای پیشرفت کشور و دولت خواهد بود آیا!؟.
*سوم)-* در جامعه ای که «قانون اساسی» و متعاقبا دیگر قوانین اقماری و فرعی، وظایف هر یک از قوای سه گانه ی اصلی و دیگر نهادهای حاکمیتی و حکومتی را به تفکیک و با صراحت عینی مشخص نموده، دخالت هر یک از آن ها در وظایف و ماموریت های دیگری را مطلقا ممنوع کرده و حتی بعضا مجازات های جزایی، حقوقی و اجتماعی را برای مرتکبان و متخلفان تعیین فرموده و مثلا! قرار است «دانایانی» از بین نخبگان و عالمان انتخاب شوند تا برای تکمیل خلاء ها و دفع زیان و ضررها دور هم بنشینند و ضوابط جدیدی را تدوین و ضمنا بر خارج نشدن دیگران از دایره و میدانِ قانون های وضع شده ی قبلی «نظارت» نمایند!، چگونه ممکن است همین افراد و اطرافیان شان، التزامی به آن نداشته و حتی قبل از نشستن بر همان کُرسی به نقض قانون و شکستن حریم این جایگاه و پایگاه در نظر و نگاه میلیون ها آدمِ چشم براه و منتظر، اقدام نمایند!؟.
*چهارم)-* باورتان می شود آیا داوطلبانی هم پیدا می شوند که بدون در نظر گرفتن شرایط حاکم بر جامعه و توطئه های مستمرّ دشمن، و البته زیر تاثیر برخی اطرافیانِ «نوکیسه» و حامیانِ «خوش لیسه»!، وعده هایی غیرقانونی و «ناشدنی» به ساکنان حوزه های انتخابیه می دهند که انجامش مستلزم درگیری وسیع خیابانی، کشته، زخمی و دستگیری صدها نفری، تشدید اختلافات خانوادگی، احیای کینه های گذشته ی قومی و قبیله ای و همچنین مشغولیتِ ذهنی، فکری و عملیِ مامورین امنیتی، انتظامی و لشکری بوده و دورانِ نمایندگی را به زد و بند پیرامون همین وعده ی خلاف و بعضی اقدامات سخیف و شِبهِ علاّف در صحن مجلس صرف نمایند!؟
*✅یادمان باشد)-* جامعه ای که بارها شاهد فریب بافی های برخی داوطلبان انتخاباتی بوده و بعینه شاهد تحقق نیافتن اغلب وعده های دروغ آنان هستند در عین حال باز هم بازیچه ی دست همان اقلیت دغل باز قرار گرفته، برایش هورا کشیده و خود را در معرضِ عوارض و عقوبات دنیوی و اُخروی ایشان قرار داده و مجددا مورد «اعتماد» و «انتخاب» شان قرار می دهند، به نظر شما، سزاوار پسرفت مادی و معنوی و حل ناشدگیِ اقتصادی و سایر عقب ماندگی های کلان کشوری و ملی نیز نخواهند بود آیا!؟
