چرا اندازه ماه در حال کوچک شدن است؟

یک مطالعه علمی توسط آژانس فضایی ایالات متحده -ناسا- نشان داد که زلزله های ماه و رانش های ناشی از سطح بالای سرما در منطقه قطب جنوبی قمری باعث شده اند که داخل ماه به تدریج کوچک شود.
به گزارش پرتو جنوب به نقل از اسکای نیوز؛ به گفته محققان، یک مطالعه در ناسا نشان داده است که محیط ماه در طول میلیون‌ها سال گذشته حدود ۴۶ متر کوچک شده است که از نظر زمین‌شناسی عدد بزرگی است، اما به گفته محققان برای ایجاد هرگونه اثر موجی بر روی زمین یا چرخه‌های جزر و مدی بسیار کوچک است.

تام واترز، نویسنده این مطالعه و زمین شناس قمری، می گوید: من فکر می کنم مفهوم غالب در میان بسیاری از مردم این است که ماه یک جسم مرده از نظر زمین شناسی است و چیزی در ماه هرگز تغییر نمی کند.

او افزود: وقتی ماه سرد می شود، کوچک می شود و حجم داخلی پوسته باید با این تغییر سازگار شود، این یک انقباض جهانی است که در آن نیروهای جزر و مدی نقش دارند، همانطور که در زمین اتفاق می افتد.

او توضیح داد: کوچک شدن ماه ما کمترین تأثیر را بر روی زمین دارد، برای مثال، تغییر در اندازه، وقوع خسوف را تغییر نمی‌دهد، بنابراین جزر و مد روی زمین تأثیر متفاوتی نمی‌گذارد.

وی ادامه داد: هیچ دلیلی وجود ندارد که زمینی ها نگران کوچک شدن ماه باشند، مگر اینکه به آنجا منتقل شویم.

آیا کوچک شدن ماه باعث زلزله می شود؟

مطالعات زمین لرزه های ماه به دوران آپولو، بیش از ۵۰ سال پیش باز می گردد، زمانی که فضانوردان لرزه نگاری را در اطراف سطح ماه قرار دادند تا لرزش ها را ثبت کنند.

قوی ترین زمین لرزه کم عمق در نزدیکی قطب جنوب رخ داد که نزدیک به نقاط فرود ماموریت آرتمیس ۳ ناسا برای بازگرداندن انسان به ماه احتمالاً در سال ۲۰۲۷ است.

موضوع بر روی سطح ماه متفاوت است، علیرغم آنچه که ظاهر آن ممکن است نشان دهد، ماه هنوز دارای یک فضای داخلی گرم است که باعث می شود از نظر لرزه ای فعال باشد.

واترز و همکارانش گزارش می دهند که آخرین زمین لرزه قوی با مجموعه ای از گسل های لرزه ای فعال در حال حاضر همراه بوده است که با انقباض ماه منشأ می گیرند و بیشتر این انقباض ناشی از خنک شدن طبیعی هسته مذاب ماه است.

واترز توضیح داد: زمین لرزه ها از چندین جنبه کلیدی با زمین لرزه های زمینی متفاوت هستند.

منطقه قطب جنوب قمری جذاب است؛ زیرا دارای مناطق دائمی سایه دار است و برخی گمانه زنی می کنند که می تواند حاوی یخ آب باشد.

مانند بقیه سطح طبیعی ماه، منطقه قطب جنوب در برابر رخدادهای لرزه ای آسیب پذیر است و باعث می شود که برای زندگی کمتر مهمان نواز باشد و تهدیدی برای ساکنان آینده انسان و تجهیزات باشد.

علاقه به قطب جنوب ماه در سال گذشته، زمانی که ماموریت هندرایان ۳ هند اولین فرود نرم موفقیت‌آمیز را در منطقه انجام داد، افزایش یافت، درست چند روز پس از سقوط فضاپیمای روسیه لونا ۲۵ در مسیر خود برای انجام همین کار.

ناسا این منطقه را به عنوان محل فرود ماموریت آرتمیس ۳ انتخاب کرده است که می تواند نشان دهنده بازگشت فضانوردان به ماه در سال ۲۰۲۷ باشد و چین نیز برنامه هایی برای ایجاد ماموریت های آینده در آنجا دارد.