“تپه شادی” کازرون؛ میراث محبوس یک محله محروم و شهری مظلوم
بازگشایی تپه شادی یک حق عمومی است، نه لطف اداری
سالهاست که تپه شادی، تنها فضای سبز محله محروم گنبد کازرون، پارک و شهربازی که میتوانست محل تفریح کودکان، خانوادهها و جوانان باشد، پشت درهای بسته رها شده است.
تپهای که بهجای توسعه و بهسازی برای مردم، میان اختلافات شهرداری، اوقاف و مالک قبلی معلق مانده و عملاً از دسترس شهروندان خارج شده است.
این در حالی است که سالها مردم چشمانتظار بازگشایی این مجموعه بودهاند، اما تنها چیزی که نصیبشان شده قولهایی است که عملی نشده و درهای بستهای که هر روز یادآور بیتوجهی مسئولان است.
طبق مدارکی که در اختیار این رسانه قرار گرفته، شهرداری کازرون زمینهایی را به شرط تهاتر با مالک، سنددار کرده ولی به جای تهاتر با مالک، آنها را در مزایده گذاشته است.
مالک میگوید این زمینها باید مستقیما به او پرداخت شود.
شهرداری میگوید درآمد فروش زمینها صرف خرید همان ملک و پرداخت به مالک میشود.
اوقاف نیز هنوز تکلیف واگذاری و پذیرهنویسی را روشن نکرده است.
امیدواریم دادستان عمومی و انقلاب شهرستان کازرون بعنوان مدعی العموم به این ماجرا ورود کند.
اما چند پرسش در این میان وجود دارد:
چرا مردم باید تاوان اختلافات اداری را بدهند؟
چرا یک مجموعه عمومی که می توانست مورد استفاده شهروندان قرار گیرد، سالهاست بلااستفاده مانده و هر روز فرسودهتر میشود؟
چرا هیچکدام از نهادهای مسئول، جدول زمانی روشنی برای تعیین تکلیف تپه شادی ارائه نمیکنند؟
چرا فرمانداری شهرستان هیچگاه پیگیر حل مشکل کهنه این مجموعه نبوده است؟
چرا شوراها و شهرداران در طول اینهمه سال نتوانسته اند تپه شادی را مجددا راه اندازی نمایند؟
در این پرونده چه نکته مبهمی وجود دارد که حتی قانون هم از پس مالک برنمی آید؟
بازگشایی تپه شادی یک حق عمومی است، نه لطف اداری.
از شهرداری، اداره اوقاف و مالک انتظار می رود بدون تأخیر، بدون پاسکاری و بدون ابهام، فرآیند انتقال، مالکیت و بهرهبرداری را شفاف و قطعی کنند و این فضای عمومی را به مردم بازگردانند.
تپه شادی باید دوباره شادی را به مردم برگرداند، نه اینکه نماد سالها سردرگمی اداری باشد.
