روزی به نام “خبرنگار”

امان الله دهقان فرد

تقدیم به ارواح پاک ۸ دیپلمات و یک خبرنگارِ غیور و غریب آسمانی شده بدست فرماندهان شرور طالبان!

ا)- امروز هفدهم مردادماه ۱۳۷۷ خورشیدی و اینجا ساختمان کنسولخانه ی اسمی و نمایندگی رسمی ج.ا.ایران در مرکز ولایت بلخ افغانستان است. همان محلی که بر اساس تمام اصول قانونی، بین المللی و منطقه ای «حفاظت شده» محسوب، هر گونه تعرض به آن محکوم و رسما در حکم حمله به آب و خاک کشور متبوعه منظور و هشت دیپلمات و نماینده ی سیاسی، خدمت دهنده و یاری کننده به مردمان افغانستان بهمراه یک خبرنگارِ رسانه ای ج.ا.ایران توسط ماموران ظالمِ شِبه نظامیان گروهک طالبان با شناعت، شقاوت و شرارت هر چه تمام تر مظلومانه و غریبانه به عرش اعلی پَر کشیده و ولایت، ملت و امت را در غم از دست دادن شان عزادار و داغدار نموده اند.

۲)- کاری به آنانی که با ندانم کاری، اصرار بر ماندگاری، تحلیل نادرست میدانی و اهمالِ سازمانی، زمینه ساز حضورِ دیپلمات های مظلوم کشور و عدم اجازه برای خروج آنان از نمایندگی را فراهم، به قول و قرارهای سران خبیث طالبانی اعتماد و در نتیجه موجب شهادت غریبانه ی ایشان را بوجود آوردند ندارم. لابد برای امروز و دیروزشان «توجیهی» ساخته و جهت فردایِ قیامت پیشِ روی شان «پاسخی» را تنظیم فرموده اند. در عین حال اما :

الف)- چرا، با چه توجیه و بکدامین دلیل منطقی، قانونی و شرعی، علی رغم گذشت ۲۶ سال از آن اتفاق «ناگوار» و قتل عام «مظلوم وار» لکن هنوز هیچگونه گزارشی از عوامل مستقیم، موثر و پشت صحنه به افکار عمومی ارایه نگردیده و حتی از بازانتشار اسناد مربوطه جلوگیری بعمل می آید!؟.

ب)- اسامی و مشخصات فرماندهان، سردستگان و مامورانِ حاضر در صحنه و میدانِ مهاجمان، از پاکستان گرفته تا کابل و ولایت بلخ افغانستان در آن ایام و روزهای تسلط عناصر شقاوت پیشه ی طالبان «کاملا» مشخص بوده و هنوز هم هویت برخی هاشان در ترکیب همین باند جدید حاکم، مشهود است!. آیا می شود پرسید با چه استدلالی هنوز نسبت به پاسخگو کردن آنان اقدامی صورت نگرفته و حتی از «عذرخواهیِ» خشک و خالی نیز خودداری می نمایند!؟.

ج)- ضمن احترام به مقام همه ی شهدای مدافع حرم و وطن، از جمله ۸ نماینده ی رسمی و سیاسیِ کنسولگری ج.ا. بهمراه خبرنگار شهید اعزامی اما سزاوار آیا نبود هفدهم مردادماه بعنوان «روز دیپلمات» در تقویم نامگذاری تا بخاطر همین موضوع هم که شده حداقل «یادِ» برخی مسئولین محترم، «فعال»! می گردید و «تجلیلِ» درست و حسابی از آن عزیزان غیور و غریب! صورت می گرفت!؟. و آیا شایسته نیست مجددا روز «خبرنگار» که مناسبت چندانی نیز با این ایام نداشت، به تاریخ دیگری، همچون وقت شهادتِ بزرگ مرد «گزارش» و «خبر» شهید آوینی ره «منتقل» و این روز به صاحبان اصلی، که همان «دیپلمات»های شهیدمان باشند اختصاص یابد!؟.

و اما خطاب به یاران، همکاران و نمایندگان شهید، شریف، شجاع و در عین حال غریبِ دستگاه دیپلماسیِ به آسمان پَر کشیده در مزارشریف عرض می کنیم:

– شما سال ها با علم و اطلاع از تمام خطرات و مخاطرات موجود در عرصه و میدان، اما با هدف دفاع از مردمان محروم و مظلوم افغانستان، حفظ کرامت و خدمت رسانی به آنان و محافظت از منافع و منابع همکیشان، همزبانان و البته هموطنان، مردانه تلاش نموده، از آسایش و آرامش خود گذشته و تا پای جان ایستادگی کردید. تاریخِ این مرز و بوم اهورایی و عاشورایی قطعا از شمایان بعنوان «غیورنمایندگان» و «شیرفرزندانِ» ایران جان یاد نموده و قطعا نامتان در پیشانی سیاست خارجی نظام و دستگاه دیپلماسی کشور عزیزمان به یادگار ثبت و ضبط خواهد شد، حتی اگر برخی ها عامدانه و یا جاهلانه برای به فراموش سپردن این روز تلاش بی ثمرانه، مذبوحانه و ناجوان مردانه ای صورت دهند!.

-ما را ببخشید و فردای قیامت از سرِتقصیرات مان در گذرید. از اینکه برای گرفتن انتقام از عاملان، باعثان و آمرانِ شهادت مظلومانه و غریبانه تان در قطعه ای از سرزمین خودمان کوتاهی کردیم. رئسای جمهور، مدیران و مسئولان بلند پایه دولتی و ملی سالگرد بعرش پروازیدگی ارواح نازنین تان را به فراموشی سپرده و تنها با برگزاری نشست های آنچنانی، جلسات خشک و خالی و ارسال پیام های تبریک برای خبرنگارانی که ارتباط چندانی هم با آن واقعه ی غمناک سیاست خارجی و یادآوری این مظلومیت ها نداشته اند سپری می فرمایند.

ای کاش)- کسانی پیدا می شدند برای روشن شدن افکار عمومی و اذهان اعضای جامعه ی اسلامی به این چند ابهام پاسخ و علت اختصاص ندادن هفدهم مردادماه به «روز دیپلمات» را توضیح داده و به آقایان مسئولین و مامورین مربوطه در وزارت خارجه و سایر دستگاه های ذیربط، بابت «کم گذاری» در زنده نگهداشتن یاد و خاطره این ستارگان آسمان ولایت، امامت، ملت و دولت یادآوری می کردند!

شادی ارواح مطهر و‌ معطرِ همه مدافعان حرم و وطن، روح بلند امام راحل ره و ۸ نمایندهی شهید دستگاه سیاست خارجی بهمراه یک خبرنگار اعزامی به کنسولگری ج.ا. ایران در مزارشریف افغانستان، قربه الی الله الفاتحه مع الصلوات!.

۱۸/مرداماه/۱۴۰۳