لزوم توجه دولت جدید به ورزش همگانی
محسن بابادی- کارشناس ورزشی پرتو جنوب
در فصل تابستان، خواه ناخواه خانواده ها برای ثبت نام فرزندان به کلاس های ورزشی مراجعه می کنند. اما بسیاری از آنها پس از دیدن شهریه های سرسام آور و رفتار نامناسب مدیران باشگاه و مربیان، رغبتی به ثبت نام بچه ها در کلاس های موردنظر نشان نداده و نه تنها در آن کلاس، بلکه در هیچ کلاس ورزشی دیگری نیز ثبت نامشان نکرده و بدین شکل حجم بالایی از مراجعه کنندگان به اماکن ورزشی، دست خالی به خانه هایشان بازمی‌گردند.
پس لزوم آگاهی و دانستن شیوه رفتار مناسب با خانواده ها و ورزشکاران جهت علاقمندی آن ها به کلاس ها بسیار مهم بوده و آن مربی، مدیر یا شخصی که متولی کار است باید آن قدر تجربه داشته و در کارش متخصص باشد تا بداند چگونه و به چه روشی ضمن شنیدن و توجه به خواسته های ورزشکاران و والدین، کاری کند که آن ها با میل و رغبتی بیش از زمان حضور اولیه، به ادامه کار و ثبت نام دلخوش شده تا بدین شکل هم آن ورزشکار از مزایای ورزش محروم نشود و هم آن باشگاه گردش مالی بهتری داشته و بتواند در زمینه آموزش و پرورش استعداد ها موفق تر باشد.
پس شیوه درست تبلیغات و علاقمند نمودن ورزشکار و خانواده ها مسأله مهمی است که در بسیاری از مواقع به علت بی تجربگی، نابلدی و شلوغ بودن سر افراد ثبت نام کننده نادیده گرفته شده و سبب سرخوردگی مراجعین می شود.
بسیار دیده شده که به ورزشکار یا خانواده ها گفته می شود باتوجه به فلان شرایط جسمی، فیزیکی، روحی یا خجالتی بودن، تیپ و ظاهر آنچنانی و دیگر مواردی که بسیاری از کودکان و نوجوانان عصر حاضر با آن دست به گریبان هستند، شرایط شرکت در کلاس ورزشی را نداشته و کاری می کنند که همان درصد ناچیز انگیزه خانواده ها نیز از بین رفته و دیگر پشت سرشان را هم نگاه نکنند.
حال سوال اینجاست مگر تفریح، ورزش و سپری نمودن اوقات فراغت حق آن ها نیست یا اینکه چون دارای چنین شرایط ویژه ای هستند، هیچ گاه نباید پای به این عرصه ها بگذراند؟ پس رسالت و هدف ورزش و مربی و مدیر باشگاه در آموزش، تقویت و بهبود وضعیت جسمی و روحی ورزشکاران و برطرف نمودن نقاط ضعف آن ها چه می شود؟
بیشتر بخوانید:
نکاتی در خصوص کلاس های ورزشی تابستان
اینکه فقط ورزشکاران خوش استایل یا کامل تر به لحاظ شرایط فیزیکی و روحی اجازه ورزش از جانب مربیان و مدیران ورزشی را داشته باشند، ظلمی آشکار در حق بقیه محسوب شده و نشانگر ضعف و راحت طلبی آن کادر ورزشی در کمک به مقوله ورزش همگانی می باشد.
بله اگر شرایط حرفه ای و باشگاهی باشد می توان این موضوع را جدی گرفت، اما در بحث ورزش عمومی و همگانی گذاشتن خط کش و تمایز ناعادلانه افراد با معیارهای غیراخلاقی و غیرانسانی، اشتباهی بزرگ محسوب شده که ضربات جبران ناپذیری به ورزشکاران، خانواده های آن ها و جامعه در درازمدت وارد خواهد کرد.
پس می بایست با سعه صدر، شرایط همه ورزشکاران که اتفاقا رایگان هم پای بدین مدارس ورزشی نمی گذارند را در نظر گرفت و با رفتار های دلسرد کننده، سبب دلخوری یا تنفر آن ها از ورزش و بودن و بهره بردن از محیط های اجتماعی نشوند. افزایش خودکشی ها، بزهکاری ها، افسردگی ها، بالا رفتن درصد بیماری های جسمی و روحی، افزایش هزینه های درمان و کاهش سلامت جامعه بزرگترین عواقب آن خواهد بود. امیدوارم در دولت جدید بیش از گذشته به نقش و اهمیت ورزش همگانی پرداخته شود. چرا که امروزه رخوت، فساد و بیماری های مختلف، بیش از همیشه خودنمایی کرده و جامعه را آزار می دهد.
