مدارا کردن در زندگی
سمانه رعیت پیشه – مشاور و مددکار اجتماعی فرماندهی انتظامی شهرستان فسا
ممکن است همسر ما صفات منفی داشته باشد که با انواع روش ها نتوانیم آن را برطرف کنیم، شاید هم اصلاح آن نیازمند به گذر زمان باشد.
در این شرایط آن چیزی که می تواند گوارایی زندگی را برای ما حفظ کند مدارا کردن است و نباید انتظار داشت که همه انتظارات ما در طول زندگی از سوی همسرمان برآورده شود. گاهی هم باید با آنچه که هست، ساخت.
فهم این مساله در گرو پذیرش واقعیت های زندگی است. گاهی شکل گیری شخصیت دو انسان که باهم ازدواج کرده اند نتیجه عوامل بسیار متعددی بوده، اگر قبول کردیم تغییر این شخصیت در گرو فراهم شدن زمینه های گوناگونی پیش می رود.
گاهی همه این زمینه ها در کنار هم نمی شود و به این نتیجه خواهیم رسید که برخی از صفات همسر خود را باید برای مدتی طولانی و شاید هم تا آخر عمر تحمل کنیم. این تحمل تا وقتی که لطمه ای به دین ما نزند نشانه ای از عقل سلیم است.
اگر مدارای ما زمینه مدارای دیگران را هم فراهم نکند حداقل از شدت گرفتن فضای تنش آلود خانه پیش گیری می کند. وقتی مدارا کردن با همسر خود نداشته باشیم، عرصه زندگی را بر خود و همسر تنگ نموده ایم و پای جدال و بگو مگو و تنش های آن چنانی به میان می آید.
در تنش ها و دعواها هم عصبانیت و حرف های ناروا از رفتار و گفتار ما سر بیرون می آورد و همچنین در کنارش لجاجت نیز به وجود می آید و مدیریت زندگی را از دست عقل و منطق خارج می سازد چرا که انسان لجوج، توان منطقی خود را از دست می دهد.
به همین دلیل هم نمی تواند تدبیر صحیحی برای زندگی خود داشته باشد که اگر مدارا کردن در کار طرفین قرار گیرد، فضای خانه را آرام نگه می دارد و اما لجاجت خانه را تبدیل به میدان جنگ می کند.
لازمه مدارا، برخورد نرم خویانه و سازگارانه است که باید آن را سر لوحه خود قرار داد و زیبایی زندگی به همین رفاقت و مدارا کردن می باشد و بسیاری از کارها وسیاست ها به نتیجه نخواهد رسید مگر آنکه در آن مدارا صورت پذیرد.
