نگاهی به عملکرد فولاد و استقلال خوزستان در لیگ برتر
محسن بابادی – کارشناس ورزشی پرتو جنوب
استقلال خوزستان را در مقابل تراکتور پرمهره که تلفیقی از پرسپولیس فصول گذشته و تیم ملی ازبکستان بود، همان تیم هفته های ابتدایی لیگ دیدم. تیمی دونده، باانگیزه، مبتنی بر پرسینگ، دفاع اصولی و رعایت تمامی وظایف محوله، پرقدرت و خطرناک در ضدحملات. اما صدافسوس که به علت مشکلات مالی و متعاقبا اعتصاب بازیکنان، بازی مقابل پرسپولیس، فولاد و گل گهر را آن گونه از دست داد. ای کاش مسولین استانی به هشدار ها و پیش لرزه ها در بازی مقابل سپاهان، ملوان و حتی فولاد که آخرین حضور قدرتمند این تیم بود، توجه می کردند تا چنین اتفاقاتی نمی افتاد.
بی شک اگر آن مشکلات برایشان پیش نمی آمد، حداقل ۵ امتیاز بیش از آنچه تا به امروز دارند، در حسابشان ثبت بود. اما هرچه بود گذشت و بایست بازیکنان از این مسایل درس گرفته و بدانند که دیر و زود دارد، اما سوخت و سوز ندارد و اگر در ادامه لیگ نیز با کمی تاخیر پولشان پرداخت شود یا به هر دلیل وقفه ای پیش بیاید، صبوری پیشه کرده و کاری نکنند که همچون اتفاقات یکی دو ماه اخیر برایشان رخ دهد و آبروی فوتبال خوزستان در کشور برود. الان ابتدای فصل بوده و تیم امتیازات مناسبی داشت که توانست خودش را جمع و جور کند، اما دفعه بعد مشخص نیست بتواند از پس این چنین بحرانی برآید.
البته مدیریت باشگاه، مسولین استانی و متولیان امر نیز آگاه باشند که پرداخت های فعلی همچون مسکن، التیام دهنده ای موقتی بوده و بایست به صورت ریشه ای به فکر حل مشکلات مالی باشگاه تا نیم فصل باشند که دیگر به خاطر عدم پرداخت مبالغی ناچیز آن هم با تاخیر، این گونه از ۶ بازی آخر در لیگ تنها دو امتیاز کسب نکرده و از جام حذفی بدین شکل و شمایل کنار نروند.
اما فولاد که مقابل پیکان در لیگ و جام حذفی برابر استقلال خوزستان آن عملکرد خوب را از خود به نمایش گذاشت، کمی در باد و حال و هوای اینکه دیگر شرایط فنی اش بهبود یافته و هیچ گونه مشکلی ندارد خوابید و مقابل استقلال تهران حرفی برای گفتن نداشت. آن هم استقلالی که بازیکنان اصلی اش را جهت استفاده در شهرآورد به بازی نگرفت و بیشتر سعیش عدم مصدومیت و کارت نگرفتن بازیکنانش بود.
پس فولاد بهترین فرصت ممکن را از دست داد تا به این نتیجه برسد که هنوز به ثبات و روز های آرمانی اش نرسیده و با این ذهنیت به مصاف آلومینیوم اراک رفت. در بازی مقابل آلومینیوم، باز هم همان سناریوی همیشگی را شاهد بودیم. گل نزدن بر اثر بی دقتی و ضعف مفرط در خط حمله و همچنین اشکالات اساسی در فاز دفاعی. فولاد از همان ابتدای فصل نشان داد که توانایی خلق موقعیت خصوصا از طریق کار های ترکیبی از کناره ها را دارد، اما ظرفیت تبدیل آن ها به گل و قدرت تمام کنندگی لازم را ندارد.
یحیی گل محمدی باید فکری به حال چند بازی باقیمانده تا نیم فصل کرده و به فکر جذب ۲ مهاجم گلزن باشد. وگرنه جایی بهتر از ته جدول نصیبش نخواهد شد و یادش باشد پیروزی پرگل مقابل تیم تمرین نکرده و بحران زده استقلال خوزستان در جام حذفی شاهکار محسوب نشده و یک وقت فکر نکند تغییر خاصی در خط حمله تیمش رخ داده است.
بایست عیار فولادمران مقابل تیم هایی مثل استقلال و آلومینیوم محک می خورد که خورد و مشخص شد هنوز یحیی و مطهری نتوانستند با استفاده درست از همان بازیکنان موجود، مشکلات گلزنی تیمشان را حل کنند.
