وقتی ایثار، روایت امید می‌شود
در دل زندگی پرشتاب شهری شیراز، ایثار و همدلی، زیربنای واقعی امنیت و آرامش است.
به گزارش خبرنگار پرتو جنوب؛ داستان شهید مجتبی وزیری، آتش‌نشان فداکار شهر شیراز، که در مسیر خدمت به همشهریان و در جریان مانور عملیاتی سد درودزن جان خود را نثار کرد، روایت بی‌کلامی از فداکاری و مسئولیت‌پذیری است که همه ما باید به آن افتخار کنیم.
وزیری، نماینده تمام نیروهای خدماتی و امدادی شیراز است که با شجاعت و تعهد، آرامش و رفاه شهروندان را تضمین می‌کنند. این عزیزان، قهرمانان بی‌ادعایی هستند که بدون توقع، جان خود را در راه خدمت به دیگران می‌گذارند.
حادثه تلخ شهادت مجتبی وزیری، بیش از هر چیز پیام‌آور همبستگی، مهرورزی و ارزش‌های انسانی است که در بافت شهری شیراز جریان دارد. این ایثار بزرگ، پل ارتباطی میان مردم و نیروهای خدوم شهری است که هر روز برای بهبود کیفیت زندگی شهر تلاش می‌کنند.
آتش‌نشان‌ها همیشه قهرمانان خاموش شهرند. آن‌ها کسانی هستند که وقتی ما فرار می‌کنیم، به دل خطر می‌روند. اما این‌بار، داستان تلخ‌تر از همیشه بود. غواصی که برای نجات دیگران آموزش می‌دید، خودش دیگر برنگشت.
ایثار و همدلی فقط شعار نیست. مجتبی وزیری، با جانش آن را معنا کرد. او نه‌تنها یک آتش‌نشان بود، بلکه معلمی شد برای ما؛ که زندگی شهری، بدون فداکاری، فقط یک بیابان بتن است.
بگذاریم نام او در خیابانی، پارکی یا ایستگاه آتش‌نشانی جاودانه شود
نه برای تجلیل، بلکه برای یادآوری:
که این شهر، هنوز مردانی دارد که جان می‌دهند تا انسان بمانیم.
شهادت وزیری نمادی است از روح مسئولیت‌پذیری اجتماعی که می‌تواند الهام‌بخش نسل‌های آینده باشد؛ نسلی که در آن هر شهروند، خود را بخشی از پازل بزرگ زندگی شهری می‌داند و برای آبادانی و بهبود همدلانه تلاش می‌کند.
ما امروز بیش از هر زمان دیگری به چنین الگوهای انسانی و اجتماعی نیاز داریم تا با همدلی، احترام و مشارکت، شهری امن، دوست‌داشتنی و پایدار بسازیم. به یاد مجتبی وزیری، باید قدردان همه کسانی باشیم که در سکوت و تلاش بی‌وقفه، شیراز را خانه‌ای امن برای همه ما کرده‌اند.
یادداشت-مازیار فتحی
