در مدارس فوتبال همه مربیگری می کنند، جز خود مربی!

محسن بابادی- کارشناس ورزشی پرتو جنوب

یکی از بزرگترین معضلاتی که در مدارس فوتبال و کلا فوتبال پایه شاهد آن هستیم، کم تجربگی یا بی تجربگی برخی مربیان و نداشتن دانش و سواد کافی در این خصوص است.

برخی از مدیران مدارس فوتبال برای اینکه دستمزد کمتری بابت حق‌الزحمه مربیان بپردازند، مربیان بی تجربه، کم تجربه و تازه مدرک گرفته یا حتی بدون مدرک را در برخی رده ها به کار می گیرند و با این کار، ضربه بزرگی بر پیکره فوتبال پایه زده و سبب سرخوردگی مربیان کار کرده و مدرک دار و مهم تر از آن، نابودی فوتبال آموزان می شوند.

بسیاری از مربیان بادانش و باتجربه رده های پایه به واسطه اینکه سال ها زحمت کشیده و دستمزد مکفی بابت این همه تجربه و تلاششان می خواهند، کنار گود مانده و افرادی بالای سر تیم ها هستند که بعضاً ابتدایی ترین اصول مربیگری را هم نمی دانند. البته به کارگیری مربیان جوان و تازه مدرک گرفته هیچ اشکالی ندارد، مشروط بر آنکه چند ماهی به صورت کارآموز کنار مربیان باتجربه سایر رده ها کارورزی و کمک مربی بودن را سپری کنند. چرا که آنچه در دوران فوتبال خود و کلاس های مربیگری آموخته اند یک طرف، آنچه به صورت عملی در مدارس فوتبال می آموزند هم یک طرف.

اما واگذاری یک رده به مربی صفر کیلومتر اشتباهی مهلک و جبران ناپذیر می باشد. چرا که کار با رده های پایه ظرافت ها و تجربیات خاص خود را می طلبد.

بسیاری از مدیران مدارس فوتبال، پا را از گلیمشان فراتر گذاشته و از تدارکات مدرسه فوتبال یا والدین بچه ها جهت مربیگری در این رده ها استفاده می کنند. در حقیقت با به کارگیری تدارکات یا اطرافیان مدرسه فوتبال، با یک تیر دو نشان زده و با پرداخت یک هزینه، دو کار را پیش می برند. آن شخص هم به امید مربی شدن در آینده نزدیک و کسب تجربه، انجام کار اضافی را با جان و دل می پذیرد تا برای خود سابقه ای دست و پا کند. یا حتی والدین بچه ها که زمانی در کوچه و محله توپ بازی می کردند، به واسطه اینکه در مدت زمان تمرین، کنار زمین هستند و حس می کنند وقتشان هدر می رود، در تعاملی که با مدیر خودخواه و پول پرست آن مدرسه فوتبال دارند، برای خود اشتغالزایی نموده و در ازای عدم پرداخت یا تخفیف شهریه فرزندشان، قبول زحمت نموده و مربی آن رده می شوند.

برخی از این معامله دوسویه، در ازای حق الزحمه و هزینه ایاب و ذهاب بازیکنان توسط والدین مربی نما است که نورچشمی های آن مدرسه فوتبال که خانواده هایشان داری تمکن مالی اند و مدیر آن مجموعه مبالغ هنگفتی بایت سرویس رفت و برگشت فرزندشان از آنها دریافت نموده را جابجا کنند. در حقیقت مدیر آن مدرسه فوتبال، ولو در ازای بیچاره کردن و نابودی یک رده، آن را به برخی والدین علاقمند به فوتبال واگذار می کند. یا بدتر از همه آنکه مربیگری رده های پایین تر خصوصا زیر ۱۰ سال را به بازیکنان رده های بالاتر که هنوز خود نیاز به یادگیری و آموزش دارند می سپارد.

اما تنها موضوعی که در این میان مهم است، سوددهی و جیب مدیر مدرسه فوتبال و تنها مساله ای که ذره ای مهم نیست، آموزش علمی و اصولی بازیکنان، شخصیت و روح و روان و جسم آن هاست که بازیچه خودخواهی و طمع عده ای سودجو قرار گرفته است. پس خانواده ها می بایست هوشیارتر از همیشه بوده و اجازه چنین کاری را به هیچ شخص یا گروهی ندهند. از نظر نگارنده، جایگاه مدارس فوتبال در پیشرفت فوتبال مملکت ما، همچون نقش خون در رگ های یک موجود زنده است. وجود و نقش رده های پایه، همچون قلب و نقش مربی همچون مغز در یک کالبد است.

امیدوارم با نظارت بیشتر هیات های فوتبال و وسواس و دقت نظر بیشتر خانواده ها، جلوی چنین مسایلی گرفته شود.