خودکار جدیدی که خط بریل را به متن تبدیل میکند
پژوهشگران «دانشگاه بریستول» یک خودکار ابداع کردهاند که میتواند خط بریل را به صورت متن ارائه دهد.
به گزارش پرتو جنوب به نقل از ایسنا، سواد بریل اغلب به عنوان یک توانایی روبهزوال گزارش شده است. این در حالی است که افراد کمبینا اغلب تمایل خود را به یادگیری آن ابراز میکنند و سواد بریل یک مهارت بسیار ارزشمند برای افرادی است که این توانایی را دارند. دلیل کاهش یافتن این توانایی اغلب به فقدان منابع آموزشی در دسترس، بهویژه در مناطق دور از مراکز بزرگ شهری نسبت داده میشود.
به نقل از تک اکسپلور، پژوهشگران «دانشگاه بریستول» یک خودکار ابداع کردهاند که میتواند خط بریل را به متن انگلیسی تبدیل کند. این خودکار که یک حسگر یک سانتیمتری را با ۱۹ کانال برنامهریزیشده برای خواندن خط بریل دارد، در آزمایشهای اولیه دقت بالایی را نشان داده است.
دکتر «جرج جنکینسون»(George Jenkinson)، پژوهشگر ارشد این پروژه گفت: این خودکار مخصوص خط بریل، برای کمک کردن به افراد به منظور یادگیری مستقل طراحی شده است. ما امیدواریم که این فناوری بخشی از راه حل افزایش سواد بریل باشد و به مردم امکان دهد تا از مزایای خواندن و نوشتن بهره ببرند.
خودکار بریل یک حسگر لمسی نرم و فشرده دارد که میتوان آن را روی یک خودکار استاندارد نصب کرد و برای کمک به خواندن و یادگیری خط بریل به صورت پویا طراحی شده است. جنکینسون ادامه داد: من از این خودکار برای خواندن چند قسمت از خط بریل استفاده کردم و به تحلیل این موضوع پرداختم که خودکار چگونه میتواند نشانههای لمسی –برآمدگیهای خط بریل- را به متن انگلیسی پردازش کند.
از کانالهای سیال خودکار برای انتقال اطلاعات لمسی از ۱۹ ناحیه حساس زیر یک غشای سیلیکونی به یک دوربین استفاده میشود. پاسخ حسی آن که برای تشخیص نقاط برجسته بریل روی مقوا طراحی شده، برای بریلخوانها تنظیم شده است و عملکرد آن به واسطه خواندن خط بریل با صدای بلند، با میزان موفقیت ۸۴.۵ درصد هنگام کار با دست نشان داده میشود.
این الگوریتم در لحظه کار میکند؛ به این معنی که بر آموزش یا یادگیری عمیق متکی نیست. این یک الگوریتم قابل پیشبینی، قابل توضیح و قابل حمل برای سایر حسگرهای لمسی است و یک رمز قوی و ساده را برای ویرایش ارائه میدهد.
گروه دانشگاه بریستول قصد دارند عملکرد خودکار را گسترش دهند تا کارکرد دقیق آن آسانتر شود. جرج گفت: خودکار در اسرع وقت باید روی شرکتکنندگان آزمایش شود و نمونههای اولیه در اختیار کاربران قرار بگیرد تا خواسته آنها و استفاده بالقوه از آن به طور جدی ارزیابی شود.