سختی های مربیگری در رده های پایه

به قلم محسن بابادی – کارشناس ورزشی پرتو جنوب

اگر مربیگری در ورزش سخت ترین شغل نباشد، اما بدون شک جزو دشوارترین آن هاست. چرا که مربی بایست برای بازیکن هم در جایگاه یک معلم و الگوی اخلاقی و معنوی باشد، هم در موقعیت پدر و مادر، هم در جایگاه یک قاضی باشرافت، هم در کسوت یک دوست شفیق، هم به عنوان یک پزشکیار و روانشناس و…
مربیگری، خصوصا در رده های پایه جزو طاقت فرساترین کار ها و البته کم درآمدترین آن هاست. پس کار کردن در این رده ها تنها عشق می خواهد و بایست این کاره باشید تا بتوانید دوام بیاورید. اما یک مربی که این همه سختی را به جان می‌خرد، مواردی وی را آزرده و اتفاقاتی نیز خوشحالش می کند.

بیشتر بخوانید:

 آموزش اصولی، سنگ بنای بهبود فوتبال

اگر یک مربی ببیند در مسابقات رسمی و دوستانه، داوران حق و عدالت را رعایت کرده و به درستی سوت می زنند، یا اینکه ببیند تیم های مقابل از بازیکنان صغره سنی استفاده نکرده، موارد اخلاقی را رعایت نموده و تنها اجرای موارد فنی را ملاک قرار می دهند، از طرفی ببیند که مدیران باشگاه و دیگر افراد و خانواده بازیکنان در کار و تصمیماتش دخالت نمی کنند، یا اینکه بداند بازیکنان، خانواده ها و تماشاگران حرمتش را نگاه داشته، کارگاه های آموزشی و کلاس های مربیگری با کمترین هزینه برگزار می شوند، مدیران دستمزدش را به موقع و به اندازه پرداخت نموده و از همه مهم تر بازیکنانش فرامین اخلاقی و فنی وی در خلال تمرینات، مسابقات و حتی زندگی شخصی را مراعات کرده و امکانات و شرایط تمرین، پشتیبانی و تدارکات تیم جهت انجام تمرینات به بهترین شکل ممکن فراهم است، بدون تردید خوشحال ترین فرد روی کره زمین بوده و اگر به این باور برسد که لیدر ها، رسانه ها و مردم به وی و زحماتش احترام گذاشته و متوجه ایثار و فداکاری اش هستند، تمام خستگی ها از تنش بیرون خواهد رفت. پس بایست متولیان امر، مردم و کسانی که این صحبت ها را می شنوند، بدانند جایگاه یک مربی خصوصا در رده های پایه چقدر حساس و تاثیرگذار است و همواره تلاش کنند بهترین شرایط را برای آن ها فراهم کنند.