سفر آتیِ وزیر خارجه به کابل و دیدار با عوامل طالبان، یادآوریِ چند نکته و تذکر به ماموران و همراهان

دکتر امان الله دهقان فرد- کارشناس ارشد روابط بین الملل و دیپلمات پیشین ج.ا.ایران – تحلیلگر سیاسی پرتو جنوب

✔️توضیح)- بر اساس گزارش سخنگوی وزارت امور خارجه، مقرر گردیده جناب آقای عراقچی، رئیس دستگاه دیپلماسی ج.ا.ایران، بهمراه تعدادی از مسئولان، ماموران و مشاوران، بزودی با هدف دیدار و گفتگو با نمایندگان حکومت «تک قومی» و «رسمیت نداشته»ی افغانستان، عازم سفر به کابل گردیده و مذاکراتی را با شِبهِ نظامیان و عوامل طالبان بعمل آورند!. با توجه به بازتاب های قطعیِ این مسافرت در سطح افکار عمومی و تاثیر آن بر اذهان هموطنان، همزبانان و میلیون ها اتباع فراری شده از اَعمال و رفتار ایشان و اسکان یافته در کشورمان و همچنین طرح انتقادات و ابهاماتِ جدّی توسط نخبگان و همگان، آنهم همزمان با حضور برخی تکفیریانِ اعزامیِ ازبکی، پشتونی و چندملیتی و متاثر از افکار و اندیشه های سران و ملاصاحبانِ قندهاری در ترکیب مهاجمان و متعرضان به آب و خاک سوریه و شام و .. نکاتی را متذکر می شویم!.

۱)- واقعیت آن است که عرصه و صحنه ی موضوع افغانستان در ج.ا.ایران، علی رغم تمام هزینه سازی و معضل آفرینی های قبلی، جاری و آتی، بدلایل مختلفی اما طی سال های گذشته تا الان به میدانی برای کسب تجربه ی بعضی «نوآموزان»، سودجویی برخی مال اندوزان و البته عبرت نیاموزی اکثر آنان از گذشتگان و پیشینیان تبدیل گردیده و همین امر نیز مشکلات متنوع و متعددی را در روند کلانِ سیاست گزاری و اِعمال قوانین کلی، جزیی و اجراییِ داخلی و بین المللی بوجود آورده است. دقیقا مانند همین مسیر ناصوابی که در قبال بی توجهی های مستمر سران طالبان علیه منافع و منابع عالیِ مرزنشینان، هموطنان، همکیشان و همزبانان در پیش گرفته شده و یا در حال دنبال شدن هستند.

۲)- اینکه رعایت «حُسن همجواری»، احترام به آداب و اخلاق همسایگی و حفظ معتقدات مسلمانی اقتضا می کند همیشه هوای مردمان و ساکنان مناطق پیرامونی و امت اسلامی را داشته، تا جائیکه ممکن است در شادی و غم آن ها شریک بوده و هر کاری از دستمان بر می آید برای شان انجام دهیم و.. البته که موضوعی کاملا درست و منطبق بر آرمان های انسانی و تمدن کهنِ ایرانیان باستانی است. در عین حال اما بایستی هم‌ به این نکته توجه داشته باشیم که این امر تا وقتی عاقلانه و عالمانه تلقی می شود که طرف مقابل نیز جایگاه فعلی و قبلی خود را بشناسد. ارزش مساعدت و کمک ها را قدر بداند. از لگد انداختن به مجامع و منافع شما پرهیز کند. فاصله ی کافیِ طولی و عرضی با دشمنان و معاندان تان را حفظ و متقابلا گام های مشابهی برداشته و اقدامات و امتیازات در خور توجهی را تقدیم نماید.

۳)- اطمینان دارم شما هر چقدر هم با توده ی مردمان نشست و برخاست کرده، خواست عمومی و اصولی شان را مورد جستجو قرار داده و از کارشناسان و نخبگان پرسش نمایید، باز هم اما نخواهید توانست اشخاصی با کم ترین میزان هوش سیاسی، زکاوت فردی و تجربه ی کاری و اجرایی را پیدا نمایید که :

-ابتدا بساکن، معتقد به لزوم آغاز جنگ و نزاع با همسایگان، در افتادن با شِبه نظامیانی انتحاری و قبایلی همچون «طالبان» و یا هماوردی و درگیری نظامی و امنیتی با دیگرانی در حد و اندازه ی ایشان بوده باشند!.

-در نقطه ی مقابل نیز بعید است شما بتوانید کدام صاحب «عقل» و اهل «تدبیری»! را بیابید که ظاهرا و باطنا قائل به کمک رسانی و تقویت سران باندهایی شوند که با تمام توان به دشمنی با مُلک و ملت تان پرداخته. همه ی مراکز علمی، خدماتی و کمک رسانی ات را بنا به دستور و فرمان بالادستی ها تعطیل کرده. مسیر آب های جاری و مسیل های فصلی و دائمی را عمدا و از سر لجاجت و خباثت روی هموطنان و مرزنشینانت مسدود نموده و علی رغم همه ی هشدارها و انذارها اما هیچگونه اهمیتی به تذکرات و تمایلات بحقّ شما نشان نداده و نمی دهند!.

✔️یادمان باشد)- وقتی :

-از سه اصل بنیادین حکمت، عزّت و مصلحت در رأس سیاست خارجیِ کشور سخن می گوییم، به لزوم نصب العین قرار دادن آن در تمام اعمال، رفتار و گفتارمان اصرار می ورزیم و بِنا هم گذاشته ایم تا حفظ آرمان های بلند ملت، دولت و حاکمیت را ‌‌بر هر چیزی مقدم بداریم. بایستی هم به لوازم و شرایط آن تماما پایبند باشیم.

-دقیقا به همین علتی که نمی شود شما با اقلیتی قومی و قبیله ای که با شیوه ای کاملا قرون وسطایی و در هماهنگی و همپیمانی با سرویس های امنیتی و اطلاعاتیِ حریفان منطقه ای و حرّافان بین المللی تان روی کار آمده، هیچگونه نرمش و گذشتی در امر حکومت داری و رعایت حقوق ارضی و حقابه ی قراردادی نشان نداده و زمینه ی فرار و حضور بیش از ۱۰ میلیون اتباعش را با غصب اموال و املاک آنان فراهم‌ نموده و..، مرتب مورد تقویت و حمایت قرار داده و علاوه بر از دست دادن نفوذ تاریخی، همچنین خود و مردمت را در مظّن اتهام قرار دهی و آنوقت انتظار هم داشته باشی با سفرهای پی در پیِ وزیر خارجه و یا اعزام سفیر، امیر و سایر وزرای کابینه، عزت و احترامی را کسب نمایی!.

✅نکته)- ارتباط گیری و رفت و آمد با ملت های دور و نزدیک امری طبیعی تلقی گردیده و‌ بدیهی است انجام گفتگوی سازنده حتی با سرانی همچون حاکمان طالبان که با زور «فشنگ» و ضربِ «تفنگ» موفق به تشکیل دولت رسمیت نیافته شده اند نیز امری مقبول خواهد بود. البته بشرطی که فائده ای در پی داشته و موجب حل مشکلات از پیش مشخص شده ای گردد. دقیقا همان امر ناشدنی که بنا بدلایل کاملا منطقی و بر اساس شواهد و تجربه های قبلی و‌ فعلی، نمی توان منتظر کسب منافعی برای دو ملت‌ برادر، آنهم در این موقعیت زمانی و حضور بخشی از تکفیریان قندهاریِ افغانستان در ترکیب هیات تحریرالشام، حتی با عزیمت رئیس محترم دستگاه سیاست خارجی ج.ا.ایران به کابل و فشار همراهان باشیم!.

فاعتبروا..

۵/بهمن ماه/۱۴۰۳