مربیان فوتبال همچون زندانی و شیری در قفس نباشند
به قلم محسن بابادی- کارشناس ورزشی پرتو جنوب
در یک تیم فوتبال، سرمربی تصمیم گیرنده اول و آخر و پاسخگو در خصوص تمامی مسایل فنی است. اما اگر وی به هر دلیلی در برخی موارد اختیاراتی از خود نداشته باشد، بایست پاسخگوی رخداد هایی باشد که خود در آنها تاثیرگذار نبوده و در واقع از بیرون به وی القا شده اند. پس بدیهی است عده ای پشت آن مسایل مخفی و سرمربی سپر بلا شده و مجبور است تمام عواقب ناشی از آن تصمیمات را به جان بخرد.
کمترین آن از بین رفتن آبرو و وجهه وی در میان اهالی فوتبال خواهد بود. تجربه نشان داده در مواقعی که سرمربیان از خود اراده و قدرت تصمیم گیری نداشته و عده ای در کار آنها دخالت کرده و برایشان خط مشی مشخص نموده اند، یا نتایج خوبی نگرفته یا اگر هم گرفته اند، مقطعی بوده است.
در جامعه امروز و فوتبال کشورمان مشاهده می شود کمتر سرمربی از مجرا و کانال های درست و فوتبالی به تیمی ملحق شده باشد و معمولا یا از طرف دلال ها، رسانه ها و لیدرها انتصاب می شوند یا از طریق سیاسیون و دیگر گروه های مداخله گر و تاثیرگذار. پس مربی که علیرغم عدم شایستگی این گونه به تیمی وارد می شود، قطعا در انتخاب بازیکنان، تصمیمات فنی، چیدمان کادر و ترکیب تیم و حتی تعویض های حین بازی نیز وابسته و همچون غلام حلقه به گوش اربابان خود خواهد بود.
اکثر افرادی که قدرت انتخاب، جابجایی و تغییر سرمربی را دارند نیز، فاقد هرگونه دانش و تجربه آکادمیک در فوتبال بوده و متاسفانه مشاهده می شود گردانندگان اصلی تیم های سطح اول کشور افرادی گمنام، بی سواد و ناآگاه هستند تا خود سرمربیان. همان کسانی که مدیریت گردش مالی آنچنانی در فوتبال را برعهده داشته و تنها به فکر جیب خود هستند و نه فوتبال.
پس بدون تردید تیمی که صفر تا صد آن بر پایه مادیات، زدوبند و بده بستان بسته شده، عمرا تیم نشده و نخواهد شد و تنها دلالان از این سفره و دورهمی سود خواهند برد و اما کسی که بایست پاسخگو باشد و آبروی نداشته اش می رود، آن سرمربی ضعیف النفس خواهد بود و بس. آن مواقع دیگر نه دلال ها پیدایشان می شود و نه باقی سفارش کنندگان و مداخله گران. چون آن ها پیشاپیش سود خود را برده اند.
پس مربیان بایست هوشیار باشند و به هر قیمتی دنبال تیم داری و بودن در گود فوتبال نبوده و به حداقل ها اکتفا کرده، اما مستقل و بدون دادن اجازه دخالت به هر کسی در مسایل فنی تیم، کار خود را پیش ببرند. چون پول و هر چه از دست برود قابل بازگشت است، اما چیزی که قابل جبران نیست، شان، آبرو، اعتبار و محبوبیت یک فرد است. پس مربیان سعی نکنند تحت هر شرایطی باشند که صرفا بگویند هستیم. ابتدا بایست وجهه و کلاس کاری خود را حفظ کرده تا همچون یک زندانی در تیم و مثابه یک شیر در قفس دلالان و روبه صفتان نباشند.
