تخریب بیرانوند به چه قیمتی؟
به قلم: محسن بابادی- کارشناس ورزشی پرتو جنوب
۲۳ سال از لیگ برتر و حرفه ای فوتبال کشور می گذرد و ما هنوز همانی هستیم که بودیم. در هیچ زمینه ای حرفه ای که نشدیم هیچ، بلکه در بسیاری از زمینه ها قافیه را بدجوری باخته و خصوصا در بحث ارزش های اخلاقی و انسانی که ورزش حرفه ای می بایست در بستر امن آن پایه گذاری شود نیز، به شدت افت کرده ایم و با گستردگی فضای مجازی تقریبا می توان گفت دیگر در ورزش ما ارزشی باقی نمانده است.
در فوتبال تمامی دنیا رسم بر آن است که هر بازیکنی مطالبات و حق و حقوق قانونی خود را تمام و کمال دریافت کند و در صورت عدم دریافت تمام یا بخشی از آن، مطابق قراردادی که بسته، در خصوص آینده ورزشی خود آزادانه تصمیم بگیرد. فارغ از آنکه بیرانوند به استقلال برود یا نرود و در پرسپولیس بماند یا نماند، این هجمه از بی احترامی به سنگربان شماره یک تیم ملی که طی ۷ سال اخیر یکی از ستون های این تیم بوده و در چند جام جهانی و جام ملت های آسیا از جان و دل برای کشورش مایه گذاشته، از جانب هیچ یک از هواداران سرخابی و رسانه ها پذیرفتنی نیست. وی مختار است هر تیمی را با هر مبلغی که حق بهترین دروازبان فوتبال یک مملکت که جزو بهترین های آسیاست، برای ادامه فوتبالش انتخاب نموده و در این خصوص تمامی حق و حقوق قانونی برایش محفوظ است.
حال این تیم و مبلغ دستمزدش چه مقدار باشد، به خودش ربط دارد نه کسانی که تا دیروز در فضای واقعی و مجازی جرات نفس کشیدن نداشته اند و اکنون دست به قلم شده و علیه وی طومار و بیانیه صادر کرده و برای خودشان تفسیر و تعبیر های خنده دار می کنند. یکی مبلغ قرارداد مطرح شده در فضای مجازی را با حقوق کارمندان دولت مقایسه می کند و دیگری با قیمت مرغ و خلاصه هر یک به نوعی. اما خدمتتان عرض کنم این مغرضان اکثر فوتبالی نیستند و می خواهند از این آب گل آلود جهت خودنمایی استفاده نموده و جالب اینجاست اسامی کسانی در کنار این مقالات و یادداشت ها مشاهده می شود که از انسانیت هیچ بهره ای نبرده اند.
گویی رشادت های بیرانوند طی این چند سال در تیم های باشگاهی و تیم ملی را ندیده اند. کدام یک حاضرند همچون بازی با انگلیس در جام جهانی آن گونه ضربه مغزی شود و یا این گونه در یک بازی ملی فکش بشکند؟ حداقل حرمت همین دو آسیب دیدگی وی در فوتبال ملی را نگهدارید. حداقل حرمت لحظات شاد ملت ایران پس از گرفتن پنالتی کریس رونالدو ابراسطوره بی تکرار فوتبال جهان در جام جهانی را نگهدارید. احترام تک به تک ها، کلین شیت ها و خدمات صادقانه وی به عنوان یک سرباز ملی را نگهدارید.
بیرانوند ۳۰ ساله از روستاهای اطراف خرم آباد با زحمت، تلاش و استعداد خود بدینجا رسید و با رانت، دزدی، اختلاس، پولشویی، زدوبند و کلاهبرداری به این جایگاه نرسیده که این گونه به وی می تازید. نه حق کسی را خورده، نه آقازاده بوده و نه پول حرام وارد زندگی اش کرده. هرچه بوده، بر اثر تلاش، ممارست، استعداد و زحمات شبانه روزی خودش و خانواده اش در فوتبال بوده نه شمایی که بی رحمانه از همه جهت به وی حمله می کنید. شما از فوتبال چه می فهمید؟
شما از یک بازیکن بین المللی با این همه قهرمانی باشگاهی و افتخار در سطح جام جهانی و حدودا یکصد بازی ملی چه درکی دارید که مبلغ قرارداد وی را مضحکه خود نموده اید؟ اگر شما هم می توانید و عرضه و لیاقت بیرانوند شدن را دارید بسم الله. این گوی و این میدان.
چه بسا کسانی قلم فرسایی کردند که تا به حال حتی لباس ورزشی نپوشیده اند و نفسشان از جای گرم بر می آید. آن زمانی که بیرانوند نوجوان تنها با یک ساک از روستا های خرم آباد به تهران آمد و شب ها در فضای سبز می‌خوابید و با انعام و دستمزد کارواش به چنین افتخاراتی رسید، کجا بودید؟ آن زمان و اکنون شما در حال انجام کدام خدمت و کار خیر برای مملکت خود بوده اید؟
یا اینکه تخریب شدن بزرگان فوتبال مملکت عادتتان شده است؟ خجالت بکشید. ننگ بر شما. بیرانوند هرچه داشته، اول از خدا و سپس از مردمش داشته و به هرچه رسیده، واقعا حقش بوده. نه از دیوار کسی بالا رفته نه تاجر، دلال و وارد کننده محصولات مختلف به کشور و نه تاثیرگذار در قیمت ارز و دلار بوده و نه در حق تیمش و فوتبال ملی خیانتی کرده است. ایشان یک چهره ملی است و اگر ۳ الی ۵ سال دیگر با همین کیفیت به فوتبالش ادامه دهد، نامش در کنار احمدرضا عابدزاده و ناصر حجازی در فوتبال آسیا جاودانه خواهد شد.
چرا دست از سرش بر نمی دارید؟ از جان این بازیکن باغیرت و پرافتخار فوتبال کشور چه می خواهید؟ هنوز چند روز بیشتر از شکستن فک وی نگذشته است. پس از موفقیت تیمش خوشحالی می کند، یکصد هزار نفر در ورزشگاه آزادی به وی ناسزا می گویند. پس از آن و اکنون که صحبت انتقال وی مطرح شده نیز، در فضای مجازی بیش از ۳۵ میلیون نفر وی و خانواده اش را آماج انواع فحاشی ها و تهمت ها قرار داده اند.
مگر شما ایرانی نیستید؟ انسانیت شما کجا رفته؟ راضی می شوید کسی به شما و خانواده تان این همه ناسزا بگوید؟ اگر چنین شود چه می کنید؟ آن هم به یک فوتبالیست ملی که گناهی جز حق انتخاب و تصمیمی عاقلانه برای ادامه فوتبالش ندارد. باشگاه استقلال با ایشان مذاکراتی داشته و هنوز پاسخی به آنها نداده و قراردادی هم نبسته است. اما بیش از ۳۵ میلیون کاربر سرخابی در فضای مجازی و حتی مجریان تلویزیون ملی وی را آماج انواع تهمت و افترا قرار داده اند. مگر زمانی که شما برای زندگیتان انواع تصمیمات مختلف را می گیرید، اجازه دخالت به کسی می دهید؟ بیرانوند هنوز تصمیمی نگرفته و هر تصمیمی هم بگیرد قابل احترام بوده و به خودش ربط دارد.
ایشان یک فوتبالیست ملی است و در قلب همه مردم ایران جای دارد. مهم نیست چه رنگی بر تن داشته باشد. مهم شخصیت و رشادت های وی طی سال های اخیر و آینده است که سبب سربلندی فوتبال ملی شود. بیرانوند چه قرمز بپوشد چه آبی، همان جوان خوش قلب و شوخ طبع و سرباز رشید و سرافراز ایران بزرگ است. پس بیاییم به وی احترام بگذاریم. چرا که وی برای حفظ احترام فوتبال ملی از جان و دل مایه گذاشته است. بیایید بی انصاف نباشیم و به تصمیم وی هرچه که باشد، احترام بگذاریم. بیرانوند یاغی نیست، سرباز جان بر کف و فداکار ایران است.
