عروس باهار
«عروس باهار» چه قشنگن روی کُه صبا که افتو میزنه آ نسیم پامشه اَ خو روعلفا دو میزنه رو گلیم دُختر صحرا میشینه عروسِ باهار تو دومن سوز قباش نقش گلوی نو میزنه پویِ حوضِ سوز بیدمِشک و بالوی دَشت ِبُخنگ پرپرونک میا ملاق رو خوشه ی جو میزنه عامو نوروز هنووم مثلِ قدیما توی باغ وا گلوی سرخ ِدنک لو روی بَهلو میزنه تو هووی باهارِ آخرک سر چشمه ی ساسون بید مجنون دُزکی […]