گفتی هاسِی وا زرِنگی وا دلُم بازی نَکو واتی مِزلِنگِ چیشات، همزا تیراندازی نکو وامو مث کَفتَر مُقلُف رو سرِت بال میزدُم آم تو غُمبَم میدادی، بَـچ ایقَه بون‌تازی نکو! رو نومِش مُندی و ما عمری واهَم سر کِردیم وختی‌یَم رفت او، ازُم گفتی دِ طنّازی نکو! حرفِ راسِت نَگـرُفتُم گوش و دیدُم ثمَرَش که میگفتی وُ اینا خیلی هم‌آوازی نکو! بیشی سَر جوجَلالِت عام و ذاتِ مارمَلوکَک همروهی پوی رو و رسمِ ای سگوی […]
به قلم: ناصر امیرعضدی یادم می آید که در دوران دبستان و از زمان هایی که به گونه ای جدی و به گفتهٔ فرنگی ها، آکادمیک، چندان با زبان فارسی آشنایی پیدا نکرده بودم، در گویش محلی در یکی از شهرهای جنوبی کشور واژه “آخِر” را در معنی پایان و انتها و سرانجام و در برابر اول و به کسر “خ” و بر وزن فاعل و ساحل و قاتل و جاعل، می‌آوردند. اما برخی از […]
به قلم ناصر امیرعضدی شاه هاماوران در اندیشهٔ برگزار کردن آماج خود در ناکام کردن کاوس‌شاه: چو یک هفته بگذشت، هشتم پگاه فرستاده آمد به نزدیکِ شاه که گر شاه بیند که مهمانِ خویش بیاید خرامان به ایوانِ خویش شود شهرِ هاماوران ارجمند چو بینند رخشنده گاه بلند و : بدین گونه با او همی چاره جُست نهان بندِ او بود رایش درست مگر شهر و دختر بمانَد بدوی نباشند بر سر یکی باژ […]
به قلم: ناصر امیرعضدی پس از زاده شدن منوچهر و در پاسخ فریدون به پوزشخواهی و ترفند تازهٔ سلم و تور، بدینگونه از تازیان سخن می رود: …کنون چون ز ایرج بپرداختید بکین منوچهر برساختید! نبینید رویش مگر با سپاه ز پولاد بر سر نهاده کلاه ابا گُرز و با کاویانی درفش زمین کرده از سُمّ اسپان بنفش سپهدار چون قارن رزم‌زن چو شاپور و نستوه شمشیرزن چو سامِ نریمان و «سروِ یمن» به پیشِ […]
به قلم: ناصر امیرعضدی * پیشگفتار: انگیزه‌ای که نگارنده را بر آن داشت تا یک بار دیگر بر شاهنامه نگاهی راستی‌جویانه و ژرف‌خواهانه، بیندازد و به نگرش و داوری فردوسی و شاهنامهٔ او بر تازیان، در سرتاسر و از آغاز تا پایان شاهنامه، با نگاهی نو بنگرد، گفته‌های شاهنامه‌پژوهان نامدار ایرانی و ناایرانی و برداشتها و آرزوخواهی‌های آنان بوده که موجب به‌راه انداختن کارزاری بر پایه‌ٔ تازی‌ستیزی فردوسی گشته است، که از جمله از سوی […]