شعر سپید
۱ـ«شبنم مهتاب» شب را ببویم زیر شبنم مهتاب آن سوی سایه عطر رازقی در برگ فرود آییم شاید باد از دریچه نوازشی بوزد پنجره نفس می کشد شب می شکفد و ما بی گاه رویای نارس را در ایوان آفتاب بچینیم. ۲ـ«ستاره» در تپیدن؛ نفسم شب انگشت شبانه ام را می فشارم بی پروا مرا در بازوی آغوشت سفر بده ستاره ای خیس چشمانم می دوید شبنم باد آرام می شکند شب راکد را […]