تضمین شعری از سعدی
چشم تو به قدر چشمه نیکوست صیاد خمار چشم آهوست چون ماه به زیر طاق ابروست *ای سرو بلند قامت دوست وه وه که شمایلت چه نیکوست* عطری که دلت به کوچه می‌داد باران به بنفشه‌ها نمی‌داد ای داد از این نگاه و بیداد *در پای لطافت تو میراد هر سرو سهی که بر لب جوست* هر کس گذرش به سویت افتد از خنده ی غنچه‌ها بپرسد چون باغ گلی که صبح خندد *نازک بدنی […]