حال کازرون خوب نیست

به قلم: محمدحسین اسلام پرست- مدیر مسئول پایگاه خبری پرتو جنوب

مدتهاست که حال کازرون خوب نیست. کازرونی که به کرات در طول تاریخ، فریاد رس ایران بوده و بارها در دفاع از ایران، جان پاک جوانانش را تقدیم کرده تا گزندی به ایران و ایرانی نرسد.
نقش برجسته های کوه، کتابهای کتابخانه، لاله های دشت، نرگس های خمار و رودخانه های شهر، مقبره شهیدان از دزفول و خرمشهر برگشته و ماندگان در قعر آبها همه گواه این قضیه بوده و هستند.

کازرون در زمان جنگ و دفاع از میهن چون شیر غرش کرده و دشمنان را تار و مار کرده و در زمان صلح در همه زمینه ها، باز برای ایران افتخار آفرینی کرده است، اکنون تنها ایستاده در غبار.
از چه بگویم؟ از تیم هندبالی که به عنوان نماینده ایران همین روزها راهی عربستان، یکی از کشورهای مغرض نسبت به کشورمان ایران است، آن هم بدون دریافت هیچ کمک مادی از طرف مسئولین چه شهری چه استانی و چه کشوری.
از چه بگویم، از خاموشی پی در پی و هزینه برق تصاعدی آن هم وقتی که نیروگاه سیکل ترکیبی، محیط زیست کازرون را نابود کرده و برق تولیدی هیچ مصرفی برای شهر ندارد و نماینده شهرمان رییس کمیسیون انرژی در مجلس است؟
از چه بگویم، از بیمارستان آماده امام علی که در بی تفاوتی مسئولین مشغول خاک خوردن است؟
از تصفیه خانه شهر بگویم که عمر بازدهی آن رو به اتمام است و هنوز افتتاح نشده؟
از پروژه هایی بگویم که پله های رای آوری سیاستمداران شده برای رفتن به بهارستان و دیگر هیچ؟…..
از شورایی بگویم که ۴ سال علیرغم درخواستهای مکرر یک جلسه با فعالین اجتماعی نگذاشت؟
یا از نماینده ای که علیرغم درخواستهای مکرر، حاضر به برگزار جلسه و ارائه بیلان کاری یکساله نشد؟
یا از فرمانداری که گویا هدفی جز برگزاری انتخابات ندارد؟
یا از همشهریان و فعالینی بگویم که با وجود این همه مشکل، هنوز بر ساز تفرقه میکوبند و دوستان خود را آزرده می سازند آن هم بخاطر کسانی که برایشان جز نردبان نیستند… و نمی دانند که سنگ کف رودخانه، خودشان هستند که در انتها به جا خواهند ماند.
و باز در شهر خواهیم ماند.
خواهیم زیست.
خواهیم ساخت.
اگر نتوانیم، شاید فرزندانمان و آیندگان بتوانند، اگر متحد باشند و یکدل و یکصدا .
مبدا و مقصد و محورشان کازرون باشد و خلاص.
واقعا عاقبت کازرون چیست؟ بد، خوب یا بدتر؟