بخشیدن خطا یا فراموش کردن؟

سمانه رعیت پیشه – مشاور و مددکار اجتماعی شهرستان فسا

اغلب اوقات وقتی کسی عذرخواهی می کند، شخص دیگر آن را می پذیرد و می گوید “مهم نیست، فراموشش کن”،  اما آیا فراموش کردن و بخشیدن به یک نتیجه می انجامد؟ و این پرسش از آن جهت مهم است که بخشیدن، محور یک زندگی شادمان و سالم است.

بخشیدن نه تنها روابط را حفظ می کند، بلکه حافظ شخص بخشنده نیز هست، اما بخشایش چیست؟ آیا با فراموش کردن یکی است؟

فراموش کردن با خودمحوری و منفعت طلبی در ارتباط است. ما انسان ها دوست داریم از خاطرات آزار دهنده رها بشویم و در نتیجه سعی می کنیم وقایع ناراحت کننده را پشت سر بگذاریم. فراموش کردن، روشی نادرست برای دستیابی به آرامش فکر است اما آنچه را که فراموش می کنید، الزاما از بین نمی رود.

بخشندگی یکی از روش های مهر ورزیدن است، بخشایش راهی است برای گفتن “من خطای تو را به دل نمی گیرم “.

هنگامی که می بخشیم به آرامش دست می یابیم و خدا گونه می شویم، هیچ  گناهی برای خدا نابخشودنی  نیست، فقط انسان ها چنین مسائلی دارند، بخشایش به ما این امکان را می دهد که به دوست داشتن ادامه دهیم و روند بهبود را آغاز کنیم.

در حالی که سعی می کنید راه اصلی خود را در زندگی بیابید به یاد داشته باشید که طبیعت، پیام ها و نمادهای گوناگونی به ما عرضه می کند. ما از طبیعت می آموزیم که چرخه زندگی وجود دارد، هر کدام از ما برای خلق کردن، آزاد هستیم و هیچکدام نباید از شکست بترسیم. اگر ما وجود منحصر به فرد خویش بشویم و رنگ ها و شکل های حقیقی خود را با مهر و محبت نشان دهیم، موردی برای ترس نخواهیم داشت، زیرا هر کاری انجام دهیم، درست خواهد بود؛ فقط هنگامی اشتباه می کنیم که با ترس و نگرانی درباره قضاوت دیگران عمل کنیم.

فقط خود فرد می داند که برای یک زندگی شادمان به انجام چه کاری نیاز دارد. شما خبره هستید و می دانید که راه حل در مهر ورزیدن، بخشایش، باور داشتن، پذیرفتن و خلق کردن نهفته است.