ساعتی با همشهریان در ایستگاه فرهنگی

نویسنده: سرهنگ دوم سعیده جمالزاده- معاون اجتماعی فرماندهی انتظامی شهرستان فسا

اقبالی به میز معرفی کتاب و چالش دیوار آزاد نشده بود، پس خودم دست به کار شدم و ضمن معرفی کتاب های رمان به رهگذران، آنان را به چالش دیوار آزاد دعوت کردم.

با جمعی از دوستان وسایل ایستگاه فرهنگی که ترکیبی از کتاب رمان (برای معرفی و فروش)، پوستر ( به فراخور موضوع ایستگاه)، تابلو سیار (اجرای چالش دیوار آزاد) و دارت ایستاده ( ایجاد فضای نشاط ) بود را برداشتیم و راهی یکی از بوستان های شهر شدیم.

این ایستگاه با موضوع “قوانین پوشش”، توقف کرد با استفاده از پوسترهایی برگرفته از صفحات کتاب جواهرانه؛ که به صورت علمی و تصویری نوع پوشش را از تاریخ باستان تا عصر حاضر در ایران و کشورهای اروپایی بیان کرده و ضمن اشاره به نتایج هرج و مرج جنسی در غرب، آن را از دیدگاه علوم و اندیشه ها نیز مورد بررسی قرار می دهد. (مطالعه این کتاب به ارتقا سطح دانایی در این حوزه، کمک شایانی می کند.)

بعد از استقرار، استقبال همشهریان از ایستگاه را رصد می کردم:

فضای اطراف دارت که به ابتکار مجری آن، به مسابقه گذاشته شده بود، پرنشاط و هیجان در آن محیط موج می زد.

رهگذران به فراخور سلیقه، نکته ای از پوسترهای نمایشگاه که چشمشان می گرفت را دنبال کرده و مشغول مطالعه آن می شدند.

اما اقبالی به میز معرفی کتاب و چالش دیوار آزاد نشده بود…

خودم دست به کار شدم، خانمهای رهگذر را با معرفی کتابهای رمان که عموما سرگذشت واقعی شخصیت اول داستان بود، به چالش دیوار آزاد دعوت کردم:

به نظر شما معیار تدوین قوانین پوشش، در جامعه چه باشد؟

الف) احکام الهی و ضوابط اسلامی یا  ب)سلیقه شخصی افراد….!

پاسخ ها اغلب تفاوتی نداشت چون عده ای قائل به ضابطه مند بودن پوشش بر اساس ضوابط الهی و برخی نظرشان پوشش سلیقه ای بدون هیچ ضابطه ای برای حضور در اجتماع بود.

در این بین، دو پاسخ متفاوت بود: دخترخانم نوجوانی از بین حاضرین گفت اگر علمی بخواهیم جواب بدهیم : گزینه (الف) اما اگر دلخواهی باشد: گزینه (ب)

خانمی هم هر دو گزینه را ادغام کرد و گفت: سلیقه شخصی بر اساس ضوابط اسلامی.

اندکی بر روی پاسخ دو خانم تامل کردم؛ بیشتر از پاسخ، تحلیلشان برایم جذاب و دلنشین بود.

به همت یکی از همراهان، گپ و گفت و کوتاهی با انتخاب کنندگان گزینه ب ” شروع کردیم:

روی نظرشان محکم و استوار بودند که نوع پوشش در اجتماع، امری شخصی است و به سلایق افراد باید احترام گذاشت.

نظرات ما را که شنیدند، تأمل کردند:

هر موضوعی در اجتماع که بر روی سایر افراد اثر داشته باشد، امری اجتماعی است و برای مدیریت آن باید ضوابطی تعیین و اجرا کرد. از آن جا که بر اساس نظریه فیزیولوژیست ها، روانشناسان و جامعه شناسان … پوشش هر شخص، روی دیگران تاثیرگذاراست، لذا در جامعه، حد پوشش سلیقه شخصی نیست.

همچنان که در کشورهای مختلف برای اماکن مختلف، قوانین پوشش وضع می شود، یعنی این مسئله شخصی نیست و قانون بردار است. تنها تفاوت، قوانین پوشش است که در هر کشوری، برای چه مکانی چه حدی از پوشش تعیین شده است، که معیار این قانون گذاری هم بر مبنای ایدئولوژی حاکم در آن کشورهاست.

قابل توجه اینکه در ۱۳ می سال ۲۰۲۲ دانش آموزان دبیرستانی دخترانه در کانادا، به الزام پوشش زیاد در مدرسه اعتراض کرده و بی نظمی ایجاد کردند ، پلیس  وارد عمل شده و برخی از آنان را دستگیر کرد…

اشاره به تاریخچه فمینیسم نیز خالی از لطف نبود: گام ابتدایی فمینیسم مطالبه آزادی زنان در حوزه پوشش و روابط بود که این موج تبلیغاتی، برای بسیاری از زنان و به خصوص مردان جذابیت داشت با این عنوان که آزادی پوشش و روابط، یک مسئله ی شخصی است.

به مرور زمان افراد زیادی با مطالبه ظاهری این موج فمینیستی همراه شدند اما اکنون با گذشت چند دهه از گسترش موج اول فمینیسم، آثار و تبعات اجتماعی این امر قابل کتمان نیست. از مهم ترین آثار آن، تخریب ساختار خانواده، افزایش فرزندان طلاق،  افزایش تولد فرزندان نامشروع و خشونت علیه زنان است. آمار جهانی موجود، اما فرصت بیان آن نیست . ناگفته نیز پیداست که زنان بیشتر از مردان، از شرایط موجود متضرر شده اند.

راستی می دانستید: جنبش فمنیسیم و استفاده از زنان برای تحریک افکار عمومی مردم جهان، پروژه ای برای رسیدن به اهداف سیاسی بوده؟ به عنوان مثال خانم “گلوریا اشتاینم” که شخص اول فمنیسم در عصر خود و یکی از ۵ شخصیت بزرگ تاریخ فمنیسیم است، مامور و عامل سرویس اطلاعاتی CIA  بود.

و اما مطلب آخر: چرا جمهوری اسلامی باید روی حجاب پافشاری کند و برای آن؛ اینقدر هزینه بدهد و توهین بشنود؟

آیا راحت تر نیست که پوشش و سایر محدودیت ها در روابط را آزاد کند و اجازه بدهد مردم در این لذت های مادی غرق شوند و دیگر کاری به حکومت نداشته باشند؟

همچنان که تمام نظام های سیاسی دنیا نفع خود را در این می بیندد که مردم و به خصوص جوانان در سرگرمی و لذت های جنسی غرق باشند و خود، به حکومت ادامه دهند.

شاهدی از تاریخ قبل از انقلاب در این خصوص وجود دارد: “در سال های پایانی دهه ۱۹۶۰، شاه ایران تعدادی نامه محرمانه به ملک فیصل پادشاه عربستان نوشت. وی در یکی از آن ها نوشته بود: برادرم! از تو خواهش می کنم دست به مدرنیزاسیون بزن. درهای کشور خود را باز کن. آموزشگاههای مختلط پسر و دختران را باز بگذار و… وگرنه تضمین نمی کنم که بتوانی تاج و تخت خودت را نگه داری.”

ولی از آنجایی که کرامت انسانی و رشد استعدادهای انسان برای جمهوری اسلامی مهم است، روی این اصل ایستاده و برای آن هزینه می دهد و شهید تقدیم می کند.

منابع:

“بی پرده با حجاب” مولف: “نعیمه اسلاملو و آزاده اکبری ”

“یک ون شبهه” مولف: “سیدمحمدحسین راجی”