قطره انسولین ابداع شد

محققان با استفاده از محصولات جانبی ماهی، قطره انسولین ابداع کرده اند که زیر زبان قرار می گیرد و به سرعت وارد جریان خون می شود.

به گزارش پرتو جنوب از خبرگزاری مهر به نقل از نیواطلس، بسیاری از افراد مبتلا به دیابت از تزریق روزانه انسولین خسته هستند. اما به نظر می رسد امیدها برای یک جایگزین کم تهاجمی تر جهت کنترل این بیماری بیشتر شده است. محققان دانشگاه بریتیش کلمبیا (UBC) یک روش جدید انتقال انسولین ابداع کرده اند که فقط کافی است چند قطره از این ماده را زیر زبان شان قرار دهند.

نکته مهم در مورد افراد ابتلا به دیابت، ناتوانی بدن آنها برای تولید انسولین کافی جهت تنظیم سطح قند خون است. افراد مبتلا به دیابت نوع یک و ۲ روزانه چندبار نیاز به تزریق این دارو دارند که از طریق تزریق به بدن آنها منتقل می شود. این روش نه تنها ساده نیست بلکه رعایت آن برای بیماران نیز ممکن است مشکل ساز باشد و علاوه بر این موارد دورریزهای زیستی خطرناک تولید می کند.

هم اکنون چند روش کم تهاجمی تر در حال توسعه هستند و به درجات مختلفی از موفقیت دست یافته اند.

روش های آزمایشی مانند ایمپلنت های قابل کنترل یا برچسب های اولتراساوند که انسولین را به طور مستقیم از طریق پوست منتقل می کنند، توسعه یافته اند.

اما یکی از حوزه های اصلی تحقیق در این زمینه انسولین خوراکی است. چون خوردن قرص فرایندی ساده و راحت است. اما در این میان نیز مشکلاتی وجود دارد زیرا انسولین مولکول های ظریفی دارد که نمی توانند در گذر از معده به روده زنده بمانند.

بیشتر بخوانید:

آیا تنش و استرس بر دیابت تاثیر دارد؟

درهمین راستا محققان دانشگاه UBC سیستم جدیدی ابداع کرده اند که انسولین خوراکی نامیده می شود. این انسولین به جای آنکه بلعیده شود، به شکل قطره زیر زبان قرار می گیرد. روش مذکور برای انتقال داروهایی به بدن موثر است که در معده از بین می روند. از سوی دیگر این روش کارآمد است زیرا بافت زیر زبان حاوی انبوهی از مویرگ ها است و کمک می کند دارو به سرعت وارد جریان خون شود.

به طور معمول این روش برای انسولین کارآمد نیست زیرا یک مولکول بزرگ است که به آسانی از هر مسیری گذر نمی کند، بنابراین محققان آن را با یک پپتید نفوذ کننده به سلول (CPP)، به دست آمده از محصولات جانبی ماهی ساختند که سلول ها را متخلخل تر می کند.

مولف ارشد تحقیق در این باره می گوید: می توان پپتید نفوذ کننده به سلول را مانند راهنمایی دانست که به انسولین کمک می کند از طریق یک مسیر مارپیچ به سرعت به جریان خون برسد. این راهنما بهترین مسیرها را می یابد تا انسولین به مکان در نظر گرفته شده، برسد.

محققان این روش را روی موش ها آزمایش کرده اند. هنگامیکه انسولین با CPP ترکیب شد، به طور موفقیت آمیز به جریان خون رسید و سطح گلوکز قند خون را به اندازه انسولین تزریقی، کنترل کرد. در نهایت انسولین بدون پپتید راهنما در غشای دهان باقی ماند.