نقش اخلاق مربیان در فوتبال پایه
محسن بابادی- کارشناس ورزشی پرتو جنوب
به اعتقاد بنده خوش خلقی یا همان حسن خلق، کلید حل هر معما و سنگ بنای تمامی اصول اخلاقی است. در ورزش که بایست روح پهلوانی، مردانگی و جوانمردی حرف و اول و آخر را بزند، خوش اخلاقی بهترین مکمل برای این ویژگی ها خواهد بود.
در ورزش، خصوصا فوتبال رده های پایه و مدارس فوتبال، رفتار خوب و پسندیده مربیان و مدیران مدارس فوتبال با بازیکنان و خانواده های آنان، سبب ایجاد تعامل دوطرفه و تربیت اخلاقی و ورزشی بهتر بازیکنان در محیطی صمیمی و امن خواهد شد. ضمن آنکه باعث ایجاد علاقمندی، انگیزه و تدوام فعالیت ورزشی از جانب بازیکنان کم سن و سال برای سالیان متمادی خواهد بود و اصطلاحا با رفتار مناسب و پسندیده هم خانواده بازیکنان و هم خود بچه ها به بهترین شکل جذب ورزش خواهند شد و چه بسا یک رفتار نابجا، نادرست، خشونت آمیز یا حتی تحقیر آمیز از جانب هر کدام از مربیان یا مدیران، سبب دلسردی همیشگی ورزشکار و فراری دادن وی از آن محیط شود.
پس تمامی موارد یاد شده می بایست سرلوحه کار آن عزیزان زحمتکش قرار گرفته و حتی در سخت ترین شرایط، خونسردی خود را حفظ نموده و از هرگونه رفتار ناشایست بپرهیزند.
البته آنچه گفته شد با جدیت در کار متفاوت بوده و می توان هم جدیت به خرج داد که کار به خوبی پیش رود و دچار مشکل نشود و هم اخلاق خوب و مناسب داشت. برخی از مربیان به علت دانش کم یا تفکرات اشتباه، گمان می کنند اگر خوش اخلاق باشند، دیگر نمی توانند جدیت خود را حفظ نموده یا اگر شخصیتی جدی دارند، حتما لازمه آن اخلاق بد و پرخاشگری یا مواردی از این قبیل است.
پس می توان هم مجدانه و با صلابت کار را پیش برد و هم با حفظ اصول اخلاقی و رفتار مناسب، باعث ایجاد محیطی امن برای خانواده ها و بازیکنان شد. کافی است کمی با خود بیندیشیم که چگونه در موقعیت های مختلف خصوصا با بازیکنان رده زیر ۱۰ سال و خانواده های آنها برخورد کنیم. تمام اینها شدنی است، به شرطی که بخواهیم و دانش خود را در این زمینه بالا ببریم و همواره بر اعصاب و خستگی خود مسلط باشیم.
