خودم را نمی بخشم!

نویسنده: زینب گلکار- مشاور و مددکار اجتماعی کلانتری ۳۲ گلشن شیراز

خیلی پشیمان هستم که به خاطر رهایی از مشکلات زندگی به سمت مصرف مواد مخدر رو آوردم؛ خودم را هرگز نمی بخشم.
۲۱ ساله بودم که کنکور قبول شدم، از این موفقیت در پوست خودم نمی گنجیدم و بسیار خوشحال بودم. خودم را مستقل و رها می دیدم.
کلاس های دانشگاه شروع شد. ورود من در محیط جدید همراه شد با آشنایی با دوستانی که مرا تشویق به مصرف سیگار می کردند. دوستانم می گفتند که اگر سیگار بکشم خیلی خوب می توانم درس بخوانم و در امتحانات قبول می شوم .
این تشویق دوستان ناباب باعث شد که سیگار را تجربه کنم. ابتدا در زمان امتحانات به ظاهر برای رفع خستگی و بیشتر درس خواندن مصرف می کردم، بعد از مدتی مصرفم به صورت تفریحی شده بود . زمان هایی هم به ظاهر برای آرامش مصرف می کردم. به طوری که بعد از مدت زمانی وابسته شده بودم ؛ هر روز سیگار می کشیدم و تعداد نخ های سیگارم را زیاد می کردم .
چند سال بعد از فارغ التحصیلی ام ازدواج کردم، البته انتخاب همسرم از ابتدا اشتباه بود. بعد از دو سال زندگی مشترک به خاطر این که شوهرم دست بزن داشت و مرا کتک می زد از هم جدا شدیم .
بعد از جریان طلاق، افسرده شدم . به خاطر رهایی از مشکلات زندگی و به دست آوردن آرامش به سمت مصرف شیشه رفتم . این بار خودم مقصر بودم . فکر می کردم که با مصرف شیشه می توانم همه مشکلات زندگی ام را فراموش کنم .
می خواستم بار روانی طلاق را کمتر کنم ؛ اما وابسته به شیشه شده بودم به طوری که روزانه دوز مصرف بالا می رفت و برای هزینه مصرف نیاز به پول داشتم و مجدد با تشویق دوستان نااهلم اقدام به سرقت کردم تا بتوانم هزینه مصرف شیشه را فراهم کنم .
خیلی پشیمان هستم که به خاطر رهایی از مشکلات زندگی به سمت مصرف مواد مخدر رو آوردم؛ خودم را هرگز نمی بخشم.
الان متوجه شدم که هیچ آرامشی با مصرف مواد مخدر به دست نمی آید و هیچ مشکلی حل نمی شود، بلکه مشکلات زندگی زیادتر و دردسرهایش بیشتر می شود .
تجزیه و تحلیل:
بحث اعتیاد یکی از مهم ترین تهدیداتی است که کانون خیلی از خانواده ها را درگیر کرده است و سبب تزلزل و فرو پاشی بسیاری از خانواده ها شده است.
فردی که معتاد می باشد متاسفانه رابطه عاطفی مناسبی با اعضای خانواده ندارد. این فرد نه از لحاظ عاطفی و نه از لحاظ اقتصادی و فرهنگی و… نمی تواند فرزندان خود را تامین کند و آینده آن ها را نیز به خطر می اندازد و این افراد معمولا دچار اعتماد به نفس پایین و مشکلات فرهنگی و آسیب های اجتماعی هستند ، زیرا الگوی مناسبی در محیط خانواده که اولین محیط زندگی هر فردی است را نداشته است.
در تحقیقاتی که در زمینه علت یابی پدیده اعتیاد انجام شده مشخص گردید که یکی از مهم ترین علل اعتیاد افراد به خصوص جوانان و نوجوانان فشار همسالان و داشتن دوستان مصرف کننده مواد است.
اعتیاد روندی تدریجی دارد و با گذشت زمان درگیری فرد با مواد بیشتر و بیشتر خواهد شد. با شدت گیری اعتیاد، ارتباط فرد معتاد با اعضای دیگر خانواده کمتر خواهد شد و به همین میزان ارتباط و وقت بیشتری را با مواد خواهد گذراند. در چنین وضعیتی روابط عاطفی میان اعضا به تدریج کم رنگ شده و از بین خواهد رفت و فضای خانواده را یاس و ناامنی فرا خواهد گرفت.