به قلم: ناصر امیرعضدی پس از زاده شدن منوچهر و در پاسخ فریدون به پوزشخواهی و ترفند تازهٔ سلم و تور، بدینگونه از تازیان سخن می رود: …کنون چون ز ایرج بپرداختید بکین منوچهر برساختید! نبینید رویش مگر با سپاه ز پولاد بر سر نهاده کلاه ابا گُرز و با کاویانی درفش زمین کرده از سُمّ اسپان بنفش سپهدار چون قارن رزم‌زن چو شاپور و نستوه شمشیرزن چو سامِ نریمان و «سروِ یمن» به پیشِ […]
دکتر محمود دهقانی در پیشینه چند هزارساله ی ایران هنر نگارگری (نقاشی) همچون ادبیات و بویژه شعر جای برجسته ای دارد. اما شعر پارسی با همه ی فراز و فرودها بسیار ژرف تر از رشته های دیگر هنر در میان فرهنگ های پیشرفته ی جهانی عرض اندام کرده است. ارج و ارزش شعر پارسی و می شود گفت پارسی سرایان آنچنان بالا بوده که نه تنها «ادوارد فیتز جرالد» شاعر و نویسنده انگلیسی نزدیک به […]
به قلم: ناصر امیرعضدی * پیشگفتار: انگیزه‌ای که نگارنده را بر آن داشت تا یک بار دیگر بر شاهنامه نگاهی راستی‌جویانه و ژرف‌خواهانه، بیندازد و به نگرش و داوری فردوسی و شاهنامهٔ او بر تازیان، در سرتاسر و از آغاز تا پایان شاهنامه، با نگاهی نو بنگرد، گفته‌های شاهنامه‌پژوهان نامدار ایرانی و ناایرانی و برداشتها و آرزوخواهی‌های آنان بوده که موجب به‌راه انداختن کارزاری بر پایه‌ٔ تازی‌ستیزی فردوسی گشته است، که از جمله از سوی […]
«خواب شب بوها» شب می رسد از لابه لای پیچک موهات پیچیده عطر عاشقی در خواب شب بوهات دارد بهار از دامنت آغاز می گردد آغاز فصل شعر و آواز پرستوهات دارند در وصف تو می گویند شاعرها از طعم لب های تو و از آلبالوهات یک شهر را دنبال راهت می کشانی با موسیقیای بازی دست و النگوهات سمت نگاهت عاشقانه تور می ریزند در بندر چشمان تو بی وقفه جاشوهات دریاترین! آغوش واکن، […]
غزلی از محمدرضا احمدی فر از کتاب آوازهای ابری سه شنبه، وقت سحر، بیست و هشتم اسفند به شوق تو دل از این شهر خسته خواهم کند قسم به حرمت گمپول های جاجیمت مرا دوباره به ایل خودم بزن پیوند مرا ببخش که عاشق شدن ز یادم رفت مرا ببخش که دیگر نمی زنم لبخند چه زود دست و دل کوچک به نان محتاج مرا از آن همه زیبایی ات جدا کردند چه روزگار غریبی […]
شب است و خرمنی از آتش شکفته در دل خونبارم هزار دشت سمندر بین! که سر کشیده ز گفتارم هزار ناله آتشگون، کشیده ام به رگ مضمون چو لاله دامن و دل پر خون، ز بس که داغ نهان دارم در این گذار شب مرموز، ز داغ حادثه ها هر روز گران غمی است مرا جانسوز، که نه فلک نکشد بارم نمی ز باده آگاهی، نمی دهم به خم شاهی ز رنگ و بوی تعلق […]
کتاب”بافت کهن دهدشت شهر راهبردی سپاه صفوی”در استان کهگیلویه و بویراحمد نوشته دکتر محمود دهقانی در باره پیشینه و حال و هوای روزگار کنونی این بافت در بخش کهگیلویه است. دکتر دهقانی در این کتاب در باره کهگیلویه روزگار باستان و پس از آن استفاده راهبردی شاه عباس یکم صفوی از شهر شاپور (دهدشت کنونی) برای پیوند اصفهان پایتخت کشور به خلیج فارس گفتگو به میان می آورد. شاه عباس یکم، پنجمین شاه دودمان صفوی […]
زنده یاد منوچهر آتشی فصل گل رفت و در این منظره باغی نشکفت از کنار دل تنگم، گل داغی نشکفت باغ بی برگ، کفن پوش زمستانی ماند کز سپیدای مهیبش پر زاغی نشکفت طفل گل رفت و نیامد ز حیا فانوسی تا از آن گمشده گیرند سراغی، نشکفت گل مگو، خون تذروی سر خاری ننشست صوت بلبل نه، که غروای کلاغی نشکفت باده آلوده ی تزویر مگر گشت، که ما درکشیدیم بسی […]
محمد صفایی من اگر فلسطینی بودم با سنگ می آمیختم … من اگر فلسطینی بودم دریا را خشک میکردم و سنگ هایش را بالا می کشیدم ! من اگر فلسطینی بودم در گلدان ها سنگ می کاشتم وُ سنگِ سنگها را به سینه می زدم و جز از شاعران یاری نمی خواستم … من اگر فلسطینی بودم دل به سنگ می دادم منت سنگ را بر کول می کشیدم با سنگ به قهوه خانه […]
به قلم دکتر محمود دهقانی مجموعه داستان های کوتاه کتابِ” گِز و تَش باد” خانم نیره محمودی راد، نویسنده زاده ی شهر لار با ساختار و شیوه ی نوشتاری خوش عطر و طعم به چاپ رسیده است. این کتاب مجموعه خاطرات و داستان های کوتاهی است که می توان گفت ریشه در روزگار کودکی نویسنده دارد. سبک نوشتار ساده و دلنشین نه تنها خسته کننده نیست بلکه اشتهای کتابخوانی را در نوجوانان بر می انگیزد. […]
محمدحسین برزویی آفتاب ِ رُخت از پَرده، نمایان گردید از شُعاعِ رُخِ تو،دیده درخشان گردید «عکسِ رویِ تو، چو در آینه یِ جام افتاد» جام خندید، دلِ غنچه گلستان گردید «حُسنِ رویِ تو، به یک جلوه که: در آینه کرد» نقشِ نقّاشِ ازل، صورتِ قرآن گردید شاعرِ سالکِ شیدا، مَیِ مهتاب چشید! مست از«هست» زِ پیمانه یِ عرفان گردید «من زِ مسجد به خرابات نه خود افتادم» حکمِ معشوقِ ازل آمد و بُرهان گردید […]
«عروس باهار» چه قشنگن روی کُه صبا که افتو میزنه آ نسیم پامشه اَ خو روعلفا دو میزنه رو گلیم دُختر صحرا میشینه عروسِ باهار تو دومن سوز قباش نقش گلوی نو میزنه پویِ حوضِ سوز بیدمِشک و بالوی دَشت ِبُخنگ پرپرونک میا ملاق رو خوشه ی جو میزنه عامو نوروز هنووم مثلِ قدیما توی باغ وا گلوی سرخ ِدنک لو روی بَهلو میزنه تو هووی باهارِ آخرک سر چشمه ی ساسون بید مجنون دُزکی […]
