کتاب «جرز و آوارهای طلایی» نوشته محمود دهقانی درباره گذشته و روزگار کنونی ساختمان های تاریخی و برجا مانده های باستانی در استان های کشور است. در نخستین بخشِ کتاب، آثار باستانی خوزستان از جمله زیگورات چغازنبیل و آرامگاهِ دانیال شوش آغاز می شود. پس از آن در همین بخش به فروریزی ساختمانِ متروپلِ آبادان که شهری بر جلگه آبرفتی است می پردازد. در کرمانشاه آثار باستانی را بر می شمارد و می نویسد یکی […]
به اینجای جغرافیا رسیده است… به اینجا که آب را کودکان بخش می‌کنند! به اینجا رسیده است … دلم میخواست وطن کبک اش خروس بخواند … اما نه خاورمیانه، میانه ی خوبی با تاریخ دارد نه مدیترانه بویی از ترانه میدهد ___ محمد صفائی خرداد هزار و چهارصدوسه *** _ برای معرفی و نقد کتاب تازه چاپ شده تان! در این ستون، تماس بگیرید. _آثار ادبی خود را همچنین می توانید در واتس […]
به قلم: ناصر امیرعضدی باری سام هم پس از آگاهی یافتن از دلدادگی میان زال و رودابه، به دو راهی گرفتار می شود و درمی مانَد که چه راهی را در پیش گیرد و بناچار، اگرچه در برخورد با فرستادهٔ زال، او را سرزنش می کند: چنین داد پاسخ که آمد پدید سخن هرچه از گوهرِ بَد سزید! چو مرغ ژیان باشد آموزگار چنین کامِ دل جوید از روزگار… اما با واقع بینی و آینده […]
بر سر نی طره افشانی مکن جان ز کف بردی غزل خوانی مکن ای صبا بر هم مزن مژگان او چشمه ی آرام طوفانی مکن ای نسیم هرزه گرد زلف او گو به زلفانش پریشانی مکن چکه چکه می چکد بر نی دلت چشم بسته گریه پنهانی مکن از چه چشمت بسته ای یعقوب وار یوسف مردم تو زندانی مکن ژاله می بارد ز رنگین سنبلت ابر چشمم ژاله بارانی مکن این همه نورِ از […]
به قلم: ناصر امیرعضدی پس از زاده شدن منوچهر و در پاسخ فریدون به پوزشخواهی و ترفند تازهٔ سلم و تور، بدینگونه از تازیان سخن می رود: …کنون چون ز ایرج بپرداختید بکین منوچهر برساختید! نبینید رویش مگر با سپاه ز پولاد بر سر نهاده کلاه ابا گُرز و با کاویانی درفش زمین کرده از سُمّ اسپان بنفش سپهدار چون قارن رزم‌زن چو شاپور و نستوه شمشیرزن چو سامِ نریمان و «سروِ یمن» به پیشِ […]
دکتر محمود دهقانی در پیشینه چند هزارساله ی ایران هنر نگارگری (نقاشی) همچون ادبیات و بویژه شعر جای برجسته ای دارد. اما شعر پارسی با همه ی فراز و فرودها بسیار ژرف تر از رشته های دیگر هنر در میان فرهنگ های پیشرفته ی جهانی عرض اندام کرده است. ارج و ارزش شعر پارسی و می شود گفت پارسی سرایان آنچنان بالا بوده که نه تنها «ادوارد فیتز جرالد» شاعر و نویسنده انگلیسی نزدیک به […]
به قلم: ناصر امیرعضدی * پیشگفتار: انگیزه‌ای که نگارنده را بر آن داشت تا یک بار دیگر بر شاهنامه نگاهی راستی‌جویانه و ژرف‌خواهانه، بیندازد و به نگرش و داوری فردوسی و شاهنامهٔ او بر تازیان، در سرتاسر و از آغاز تا پایان شاهنامه، با نگاهی نو بنگرد، گفته‌های شاهنامه‌پژوهان نامدار ایرانی و ناایرانی و برداشتها و آرزوخواهی‌های آنان بوده که موجب به‌راه انداختن کارزاری بر پایه‌ٔ تازی‌ستیزی فردوسی گشته است، که از جمله از سوی […]
«خواب شب بوها» شب می رسد از لابه لای پیچک موهات پیچیده عطر عاشقی در خواب شب بوهات دارد بهار از دامنت آغاز می گردد آغاز فصل شعر و آواز پرستوهات دارند در وصف تو می گویند شاعرها از طعم لب های تو و از آلبالوهات یک شهر را دنبال راهت می کشانی با موسیقیای بازی دست و النگوهات سمت نگاهت عاشقانه تور می ریزند در بندر چشمان تو بی وقفه جاشوهات دریاترین! آغوش واکن، […]
غزلی از محمدرضا احمدی فر از کتاب آوازهای ابری سه شنبه، وقت سحر، بیست و هشتم اسفند به شوق تو دل از این شهر خسته خواهم کند قسم به حرمت گمپول های جاجیمت مرا دوباره به ایل خودم بزن پیوند مرا ببخش که عاشق شدن ز یادم رفت مرا ببخش که دیگر نمی زنم لبخند چه زود دست و دل کوچک به نان محتاج مرا از آن همه زیبایی ات جدا کردند چه روزگار غریبی […]
شب است و خرمنی از آتش شکفته در دل خونبارم هزار دشت سمندر بین! که سر کشیده ز گفتارم هزار ناله آتشگون، کشیده ام به رگ مضمون چو لاله دامن و دل پر خون، ز بس که داغ نهان دارم در این گذار شب مرموز، ز داغ حادثه ها هر روز گران غمی است مرا جانسوز، که نه فلک نکشد بارم نمی ز باده آگاهی، نمی دهم به خم شاهی ز رنگ و بوی تعلق […]
کتاب”بافت کهن دهدشت شهر راهبردی سپاه صفوی”در استان کهگیلویه و بویراحمد نوشته دکتر محمود دهقانی در باره پیشینه و حال و هوای روزگار کنونی این بافت در بخش کهگیلویه است. دکتر دهقانی در این کتاب در باره کهگیلویه روزگار باستان و پس از آن استفاده راهبردی شاه عباس یکم صفوی از شهر شاپور (دهدشت کنونی) برای پیوند اصفهان پایتخت کشور به خلیج فارس گفتگو به میان می آورد. شاه عباس یکم، پنجمین شاه دودمان صفوی […]
زنده یاد منوچهر آتشی فصل گل رفت و در این منظره باغی نشکفت از کنار دل تنگم، گل داغی نشکفت باغ بی برگ، کفن پوش زمستانی ماند کز سپیدای مهیبش پر زاغی نشکفت طفل گل رفت و نیامد ز حیا فانوسی تا از آن گمشده گیرند سراغی، نشکفت گل مگو، خون تذروی سر خاری ننشست صوت بلبل نه، که غروای کلاغی نشکفت باده آلوده ی تزویر مگر گشت، که ما درکشیدیم بسی […]
