چکادها و نام آوران شعر پارسی معاصر «۱۰» ـ دکتر رضا براهنی
گل بر گستره ی ماه اعتباری است برای تن آب، شست و شو دادن گیسوهایش. خنده اش- معجزه در معجزه اش- انفجار همه گل هاست سوی گل هایش. او که منصور زنان در همه جاست، چهره اش، نعره ی زیبای انالحق هاست. مقطع قلب پرنده ست صمیمیت او. خواب را می ماند، اما، در کنار من خاکستر خوابش، خفته است. گل که بر گستره ی ماه قدم بردارد، اوست. و خداحافظی اش، آن چنان چلچله […]