نگاهی اجمالی به شهرآورد پایتخت

به قلم محسن بابادی- کارشناس ورزشی پرتو جنوب

نیمه نخست این بازی از جانب هر دو تیم تقریبا قابل قبول به اتمام رسید و می توان گفت تا حدودی بار فنی و کیفیت های لازم را داشت، اما نیمه دوم واقعا در حد و شأن فوتبال کشوری که ادعای بهترین بودن در آسیا با این همه سابقه حضور در جام جهانی را دارد نبود. در نیمه دوم هیچ کار تاکتیکی خاصی از جانب دو تیم مشاهده نشد و تماشاگران از دیدن یک بازی فوتبال معمولی نیز محروم شدند. چه رسد به شهرآورد.

یک بازی کسل کننده، بی برنامه و باری به هر جهت که تا کنون در هیچ یک از شهرآورد ها مشاهده نکرده ایم. خصوصا اینکه هر چه به دقایق انتهایی آن نزدیک می شدیم، کیفیت بازی بدتر و بدتر می شد و در روزی که هم شکست فوتبال کشور به لحاظ فنی و هم اخلاقی بود، این دو تیم بدترین عیدی را به هواداران فوتبال دادند.

دو تیم از دادن چند پاس سالم به هم عاجز بوده و نتوانستد برنامه تاکتیکی خاصی که قابل گفتن باشد را به نمایش بگذارند. کیفیت فنی بازیکنان بسیار پایین بود و از شیوه پاس دادن ها، کنترل ها، دفع توپ ها، ضربات سر و…به خوبی مشهود بود. بازی ترکیبی، شوت زنی، رعایت هماهنگی و فاصله بین خطوط سه گانه و اصول و شیوه صحیح فوتبال خصوصا در کار های دفاعی، حمله، انتقال بازی و…خصوصا در نیمه دوم این مسابقه رویت نشد و در روزی که اخلاق را نیز تماشاگران باختند، اوج ذلت فوتبال کشور را به جای اوج لذت به عینه دیدیم.
پس برای هزارمین بار می گویم تا ساختار های فوتبال کشور درست نشود و فوتبال پایه در ایران اصلاح و یا بازنگری نشود، وضع تیم های سطح اول مملکت، تیم ملی در جام ملت ها، تیم ملی امید در راهیابی به رقابت های المپیک و حتی تیم های ملی پایه همانی خواهد بود که اکنون هست. ای کاش حرف علی پروین را بیش از سه دهه پیش گوش می‌گرفتیم.

بنابراین ما اصلا حرفه ای نیستیم، چون حرفه ای فوتبال بازی نمی کنیم، تماشاگران حرفه ای نیز نداریم. بلکه فقط خوب و حرفه ای حرف می زنیم و ادعای بیخودی می کنیم و تنها حرفه ای پول در فوتبال خرج می کنیم. و اما خروجی صفر و شاید هم زیر صفر.