آموزش اصولی، سنگ بنای بهبود فوتبال

به قلم: محسن بابادی- کارشناس ورزشی پرتو جنوب

آموزش، مهم ترین رکن در انجام هرکاری است. بدون آموزش لازم و دانش کافی، انجام هر کاری ممکن است با اشتباهات و خسارت های مختلفی همراه باشد. فوتبال نیز از این مقوله مستثنی نیست.

دایما مشاهده می شود بسیاری از بازیکنان مطرح فوتبال کشور در رده بزرگسالان، اشتباهاتی انجام می دهند که آدمی انگشت به دهان می ماند در این همه سالی که فوتبال بازی کرده اند، چه آموخته اند؟ البته سال هاست مقوله آموزش در فوتبال ما جدی گرفته شده، اما آن طور که باید و شاید به جزییات آن توجه نمی شود. در سطح حرفه ای همین جزییات است که سبب ایجاد تفاوت های فاحش و معنادار می گردد.

مشاهده می شود بسیاری از مربیان جوان که مدرک مربیگری هم دارند، یا هنوز به روش های سنتی فوتبال را آموزش می دهند یا از آن طرف بوم افتاده و آن قدر کار را سخت کرده و تمرینات حرفه ای باشگاه های مطرح فوتبال دنیا را پیاده سازی می کنند که اجرای آن از توان بازیکنان ایرانی که از پایه آموزش درستی ندیده اند خارج است. تنها درصد ناچیزی از مربیان تمرینات مناسبی برای بازیکنان درنظر می گیرند. پس نه روش اول درست و جوابگوی نیاز بازیکنان امروز است و نه روش دوم می تواند سبب رشد و ارتقای بازیکنان شود. بایست از روش اول کلا فاصله گرفت. چون در سال ۱۴۰۳ هستیم نه دهه ۷۰ و ۸۰.

در دیگر روش باید تمرینات را بومی سازی کرد و متناسب با نیاز، آمادگی و شرایط بازیکنان از آن ها بهره برد. صرف اجرای تمرینات فوق حرفه ای و پیشرفته دلیلی بر بادانش و به روز بودن مربی نیست. بایست شرایط، توانایی ها و نیاز های بازیکنان را دقیقا شناخت و متناسب با نقاط ضعف و قوت آن ها تمرینات را دسته بندی و طراحی نمود. نکته مهم تر آنکه اخیرا مربیان جوان تنها تلاش می کنند در اجرای تمرینات بدنسازی و تنوع تمرینات پیشرفت کنند، اما به ندرت مشاهده کرده ام مربی فوتبالی دوره های یوگا، پیلاتس، تمرینات کششی، ورزش صبحگاهی، فوتسال، آب درمانی، ریکاوری، طراحی تمرینات، آنالیز، کار با وزنه، کار با کش، کار با دستگاه، بدنسازی در آب، تغذیه، تمرینات دو سرعت، تمرینات هوازی، ماساژ، روانشناسی و…را جهت کمک به مربیگری اش در فوتبال طی نموده باشد.

هنوز از یاد نبرده ام چگونه در ابتدای سنین جوانی تمام پول توجیبی هایم را برای کلاس های مختلف ورزشی هزینه می کردم تا بتوانم دیدگاه و درک بهتری نسبت به فوتبال داشته باشم. امیدوارم مربیان جوان سعی کنند از همه جهات خود را ارتقا داده و متوجه مسولیت خطیر خود در آموزش بازیکنان کم سن و سال باشند. چرا که بازیکنان زیر دوازده سال امروز، بایست در فاصله سال های ۲۰۳۵ تا ۲۰۴۵، سبب افتخارآفرینی ورزش کشور در بالاترین سطح فوتبال جهان کنار دیگر قدرت‌ها باشند.

دیگر شکست و عقب ماندگی جایز و در شأن این کشور پرافتخار با این پیشینه تاریخی نیست. پس بایست نگرش خود به فوتبال پایه و آموزش را تغییر داده و یک بار دیگر تلاش کنیم تا ورزش و فوتبالمان را نجات دهیم. هنوز هم دیر نیست و بایست کاری کنیم آینده از آن ما باشد. تمام اینها شدنی است و رویاپردازی و توهم نیست.