اختلال روانی اعتیاد به خوردن

گردآورنده: سمانه رعیت پیشه- مشاور کلانتری ۱۴ زاهد شهر فسا

اعتیاد به خوردن نوعی اختلال روانی است که معمولا در واکنش به هیجانات منفی نظیر استرس، خشم و غم ایجاد می شود.

این نوع از اعتیاد که با غذا خوردن غیر قابل کنترل و افراطی ظاهر می شود، موجب می شود که فرد برای خوردن احساس اجبار کند و در نتیجه به برخی از مواد غذایی سالم وابسته شود.

اعتیاد به مواد غذایی می تواند نقش مهمی در چاقی داشته باشد. با این وجود افراد دارای وزن معمولی نیز ممکن است به این اختلال دچار شوند. افراد دارای این اختلال علی رغم پیامدهای منفی مانند افزایش وزن یا مشکلاتی که در روابط شان ممکن است ایجاد شود باز هم به غذا خوردن ادامه می دهند و مانند افراد معتاد به مواد مخدر حتی در صورت تلاش، توانایی غلبه بر اعتیاد خود را ندارند.

نشانه ها

اشتیاق شدید به غذا خوردن، احساس سرمستی و خوشی در هنگام غذا خوردن، تلاش های بی وقفه برای کنار گذاشتن این عادت که منجر به شکست می شود، خوردن به هنگام ناراحتی جسمی یا درد، تنهایی و پنهانی غذا خوردن، نیاز به خوردن غذا برای تخلیه احساسات، احساس شکست در روابط خانوادگی، فردی و اقتصادی، از دست دادن کنترل بر میزان خوردن؛ بعد از خوردن نیز فرد با احساساتی چون خجالت، احساس گناه، ناراحتی و از دست دادن اعتماد به نفس درگیر می شود.

مدیریت و درمان اعتیاد به غذا

اجتناب از مصرف کافئین، داشتن سه وعده غذایی متعادل در روز، نوشیدن آب به مقدار کافی، داشتن خواب کافی، گنجاندن ورزش در برنامه روزانه، کاهش استرس، اجتناب از مصرف غذاهای فرآوری شده یا مغذی.

دارو درمانی

دارو درمانی یکی از روشهای موثری است که در کنار روان درمانی تجویز می شود و می تواند به درمان افسردگی و اضطراب شدید کمک کند. با توجه به اینکه اعتیاد به خوردن در بسیاری از موارد در واکنش به افسردگی و اضطراب ایجاد می شود، بنابراین با درمان این اختلالات انتظار می رود که این بیماری نیز بهبود یابد.

درمان شناختی رفتار

در این روش که به صورت فردی یا گروهی انجام می شود، با تغییر دادن الگوهای تفکر و ایجاد مکانیسم های مقابله ای موثر روند بیماری بهبود می یابد. یکی از مناسب ترین روش های درمانی این است که افراد با مشکلات مشابه در کنار هم قرار می گیرند و تجربیات مشترک خود را در اختیار هم قرار داده و به یکدیگر در جهت تسریع درمان کمک می کنند.