«پایان فصل گل»

   زنده یاد منوچهر آتشی  

فصل گل رفت و در این منظره باغی نشکفت

از کنار دل تنگم، گل داغی نشکفت

باغ بی برگ، کفن پوش زمستانی ماند

کز سپیدای مهیبش پر زاغی نشکفت

طفل گل رفت و نیامد ز حیا فانوسی

تا از آن گمشده گیرند سراغی، نشکفت

گل مگو، خون تذروی سر خاری ننشست

صوت بلبل نه، که غروای کلاغی نشکفت

باده آلوده ی تزویر مگر گشت، که ما

درکشیدیم بسی جام و دماغی نشکفت

مگر این قافله از ملک عدم می گذرد

که ز صد شهر گذشتیم و چراغی نشکفت

پای تدبیر فروماند به گل، با همه تن

پر فشاندیم ولی بال فراغی نشکفت

مات در پنجره چون عکس بماندم «سرنا»

فصل گل رفت و در این پنجره باغی نشکفت

***

_ برای معرفی و نقد کتاب تازه چاپ شده تان! در این ستون، تماس بگیرید.
_آثار ادبی خود را همچنین می توانید در واتس آپ یا ایتا به شماره ۰۹۱۷۸۲۲۵۸۴۸ علی حاتمی «ع.آیدین»، ارسال فرمایید.
_ به همراه اثر، عکسی «حتی الامکان غیر پرسنلی» از خود بفرستید.

علی حاتمی «ع. آیدین» – دبیر سرویس ادبی پرتو جنوب